دزدار

دزدار. [ دِ ] ( نف مرکب ) نگهبان دز. دزدارنده. دارنده دز. کوتوال و ضابط و حافظ قلعه. ( برهان ). قلعه دار. ( آنندراج ). کوتوال قلعه. ( جهانگیری ) :
فرستاد پنهان به دزدار خویش
که پیش آورد برگ از اندازه بیش.بگفتا که دزدار این کوهسار
ستاده ست بر در به امید بار.هرکس که مهین بود چون سگ مهین شد و هردزدار ازدر دار. ( جهانگشای جوینی ). و رجوع به دز و دژدار شود.