کلمه جو
صفحه اصلی

رهکه

لغت نامه دهخدا

( رهکة ) رهکة. [ رَ ک َ ] ( ع اِمص ) سستی. ناتوانی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سستی و ناتوانی و ضعف. ( ناظم الاطباء ). ضعف. ( اقرب الموارد ).

رهکة. [ رَ هََ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) ماده شتر سست و ناتوان که گرامی نژاد نباشد. ( منتهی الارب ) || مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رُهَکَة شود.

رهکة. [ رُ هََ ک َ ] ( ع ص ، اِ ) رَهَکَة. مرد بی خیر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رَهَکَة شود.

رهکة. [ رَ ک َ ] (ع اِمص ) سستی . ناتوانی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). سستی و ناتوانی و ضعف . (ناظم الاطباء). ضعف . (اقرب الموارد).


رهکة. [ رَ هََ ک َ ] (ع ص ، اِ) ماده شتر سست و ناتوان که گرامی نژاد نباشد. (منتهی الارب ) || مرد بی خیر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رُهَکَة شود.


رهکة. [ رُ هََ ک َ ] (ع ص ، اِ) رَهَکَة. مرد بی خیر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رَهَکَة شود.



کلمات دیگر: