کالاش

کالاش قومی هندوایرانی ساکن هندوکش است. آن ها در ناحیه چیترال، استان سرحد در شمال غربی پاکستان سکونت دارند و به زبان کالاش از زبان های هندوایرانی شاخه داردی سخن می گویند. کالاش ها آخرین جامعه ای هستند که کیش کهن آریایی را زنده نگه داشته اند و جمعیت آن ها حدود ۶ هزار نفر برآورد می شود.
|langs=زبان کالاش، زبان کهوار، زبان اشکونو، زبان ترگامی|related=مردمان نورستانی, other مردم هندوآریایی}}مختصات: ۳۵°۴۴′۲۰″ شمالی ۷۱°۴۳′۴۰″ شرقی / ۳۵٫۷۳۸۸۹°شمالی ۷۱٫۷۲۷۷۸°شرقی / 35.73889; 71.72778
فرهنگ مردم کالاش بسیار منحصربفرد و کاملاً متفاوت از اقوام همسایه ایشان است و به همین جهت این قوم بسیار مورد توجه مردم شناسان قرار گرفته اند. آن ها چندخداباور هستند و طبیعت نقش معنوی مهمی در زندگی ایشان دارد. اهدای قربانی و برگزاری جشن هایی برای تشکر از نعمات طبیعت بخشی از آئین های مذهبی این قوم است. هرچند شباهت هایی بین اساطیر و فولکلور کالاش ها و آن ِ یونانیان باستان دیده شده اما شباهت کالاش ها به باورهای باستانی هندوایرانی یعنی دوران وِدایی و پیشا زرتشتی بسیار بیشتر است تا به یونانیان.
نورستانی ها که همسایگان شرقی کالاش ها هستند و در ولایت نورستان افغانستان سکونت دارند نیز در گذشته مذهبی مشابه با کالاش ها داشتند. اما در اواخر قرن نوزدهم این منطقه -که تا آن هنگام کافرستان نامیده می شد- به تصرف حکومت افغانستان درآمد و مذهب ایشان به اسلام تغییر یافت. پس از آن نیز سال ها جنگ های پیاپی در منطقه نورستان موجب مرگ بسیاری از بومیان نورستانی و مهاجرت مردم مناطق همسایه به این منطقه شده و نورستانی ها را با اقوام دیگر تلفیق کرده است. اما کالاش های چیترال همچنان سنت های فرهنگی خود را حفظ کرده و تأثیر بسیار کمی از دنیای خارج گرفته اند.