نامشتبه

کلمه "نامشتبه" در مثنوی، کتاب پنجم، به صورت زیر استفاده شده:
"گفت:آن تویل باشد یا قیاس در صریح امر، کم جو التباس
فکر خود رگر کنی تویل، به که کنی تویل این نامشتبه"
نامشتبه در اینجا به معنی چیزی صریح و غیر اشتباه پذیر.