اومبرتو اکو

اومبرتو اکو (به ایتالیایی: Umberto Eco) (زاده ۵ ژانویه ۱۹۳۲-درگذشته ۱۹ فوریه ۲۰۱۶) نشانه شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی بود.اکو پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه تورینو، در دانشگاه های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرد.توماس آکویناس، چارلز سندرز پرس، جیمز جویس، خورخه لوئیس بورخس، ایمانوئل کانت، آرتور کانن دویل
اومبرتو اکو بیشتر به رمان نویس معروف است. درحالی که او در وهلهٔ اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها هفت رمان نوشته است. وی یکی از مهم ترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران قرن بیستم و اوایل قرن بیست ویکم به شمار می رفت و از جمله مهم ترین زبان شناسان و نشانه شناسان ساختارگرا بود.اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب به شمار می رفت و از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین المللی بود و علاقهٔ زیادی به زبان بین المللی اسپرانتو داشت.
اکو مدتی رئیس دانشکدهٔ انسان شناسی دانشگاه بولونیا بود. او همچنین متن های آکادمیک فراوانی درزمینهٔ فلسفه، نشانه شناسی و نقد ادبی و کتاب هایی برای کودکان نوشت. سیارک ۱۳۰۶۹ به نام اوست.
اومبرتو در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. پدرش جولیو که در خانواده ای با ۱۳ فرزند بزرگ شده بود، قبل از آن که به جبههٔ جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ، اُمبرتو و مادرش جیووانا در دهکدهٔ کوچکی در کوه های پیدمونت زندگی می کردند.اکو پس از جنگ برای مطالعهٔ فلسفهٔ قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را با پایان نامه ای که در مورد توماس آکویناس با عنوان مسایل زیبایی شناسی در اندیشهٔ توماس قدیس نوشته بود، دریافت کرد. در همان سال اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد.او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس» منتشر کرد.

اومبرتو اکو (۱۹۳۲) نشانه شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی.
• «برلوسکونی سخنور بزرگی است. او افسونگر است. در هر حال او افسونگر مخاطب مسن است یعنی از پنجاه سال به بالا. مخاطبی که تلویزیون نگاه می کند یا بهتر بگویم شبکه های تلویزیونی برلوسکونی را تماشا می کند. اما او هرگز نتوانست اکثریت را بدست آورد. او همیشه با ۳۰ درصد و ۴۰ درصد کار کرده است. یک قانون انتخاباتی به او اجازه داد تا بر پارلمان تسلط داشته باشد.»• «یک روزنامه نگار آلمانی پرسشی مشابه از من پرسید: چگونه ایتالیا برلوسکونی را پذیرفت؟ من به او جواب دادم: چگونه آلمان هیتلر را پذیرفت؟ چگونه فرانسه ویشی را پذیرفت؟»• «شما این عادت بد را دارید که فکر می کنید نویسندگان فرشتگان وحی هستند. پرسش هایی وجود دارد که یک نویسنده نمی تواند به آن ها پاسخ دهد، ولی این نویسنده می تواند این سؤال را بپرسد.»• «یک هویت فرهنگی اروپایی وجود دارد که نمی توان آنرا بدرستی تعریف کرد چون غیرمحسوس است، ولی وجود دارد.»• «فکر نمی کنم که فرهنگ بتواند در روند بورس تأثیرگذار باشد… حتی هومر نمی توانست این کار را بکند…»• «ویلیام اهل باسکرویل می گوید؛ کتابها برای باور کردن نوشته نشده اند، بلکه نوشته شده اند تا در معرض پرسش گری قرار گیرند.» از ، ۱۹۸۰. -> نام گل سرخ
• «من حتی آدرس پست الکترونیکی هم برای خودم ندارم. به سنی رسیده ام که هدف اصلی ام این است که پیام ها را دریافت نکنم.»نقل شده در مجلهٔ . -> نیویورکر
• «اکو برعکس ایرانی ها، آدم پرمطالعه ای بود و من شنیده ام کتابی نبوده که مطالعه نکرده باشد. وی به جز ایتالیایی که زبان مادری اش بود، زبان های انگلیسی و فرانسه را هم در حد عالی می دانست و گویا به یونانی هم وارد بود. بر این اساس، اکو می توانست به چندین زبان کتاب بخواند. شما اگر آثارش را مطالعه کنید، متوجه خواهید شد که چقدر اهل مطالعه بوده است. همان گونه که قبلاً نیز بیان کردم، تخصص اصلی اکو در زمینه قرون وسطی بود، اما صرفاً بخشی از منظومه فکری اش را فلسفه های قرون وسطی تشکیل می داد. شما کدام فیلسوف معاصر را می شناسید که تا این میزان احاطه نسبت به ادبیات معاصر، به ویژه ادبیات انگلیس، آمریکا و فرانسه داشته باشد؟ اکو دومین چهره مهم معاصر ایتالیا بعد از بندتو کروچه است. تفاوت بین کروچه و اکو در این است که کروچه رمان نمی نوشت.» ۱۳۹۴ -> محمد ضیمران