ایزابل النده

ایزابل آلنده. ایزابل آلنده (تلفظ نزدیک تر به اسپانیولی: ایساوِل آیِنده؛ اسپانیولی:  ( بشنوید)) (به اسپانیایی: Isabel Allende) (زادهٔ ۲ اوت ۱۹۴۲)، روزنامه نگار و نویسندهٔ آمریکای لاتین است.
خانه ارواح (حشمت کامرانی)
از عشق و سایه ها (عبدالله کوثری)
داستان های اوا لونا مجموعه ای شامل ۱۹ داستان (علی آذرنگ)
پائولا (مریم بیات)
دختر بخت (اسدالله امرایی)
پرتره به رنگ سپیا (عبدالله کوثری)
زورو (محمدعلی مهمان نوازان)
اینس روح من (عبدالله کوثری)
تصویر کهنه (بیتا کاظمی)
منهای عشق (گیسو پارسای)
حاصل روزهای ما (نرگس میلانی)
سرزمین خیالی من (مهوش عزیزی)
جزیره زیر دریا (زهرا رهبانی)
شهر جانوران (اسداله امرایی)(جلد اول از سه گانهٔ آلنده)
سرزمین اژدهای طلایی (اسدالله امرایی)(جلد دوم از سه گانهٔ آلنده)
جنگل کوتوله ها (آسیه و پروانه عزیزی)(جلد سوم از سه گانهٔ آلنده)
ایزابل آلنده متولد دوم اوت ۱۹۴۲ در شهر لیمای پرو است. پدرش «توماس آلنده» پسر عموی سالوادور آلنده، رئیس جمهور فقید شیلی بود. توماس به عنوان سفیر شیلی در پرو مشغول به خدمت بود. با فقدان پدرش در سال ۱۹۴۵، ایزابل ۳ ساله به همراه مادرش به سانتیاگو کوچ نمود و تا سال ۱۹۵۳ در آنجا باقی ماند. با ازدواج مجدد مادرش با یک دیپلمات دیگر، خانواده به ناچار به بولیوی و سپس بیروت منتقل شد. ایزابل در بولیوی در مدرسه خصوصی آمریکایی ها و در بیروت در یک مدرسه انگلیسی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۵۸ به شیلی بازگشت.
آلنده سپس با یک دانشجوی مهندسی به نام «میگل فاریاس» ازدواج نمود و زندگی ادبی خود را با ترجمه مقالاتی برای یک مجله طرفدار حقوق زنان آغاز نمود. او مدتی نیز با سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (فائو) همکاری نمود. با سقوط دولت سالوادور آلنده توسط پینوشه، نام ایزابل آلنده نیز در فهرست تحت تعقیب قرار گرفت؛ بنابراین او مجبور شد به ونزوئلا فرار کند و به مدت ۱۳ سال در این کشور به حالت تبعید به سر برد. در این مدت او به نوشتن مقاله برای یکی از معروف ترین روزنامه های ونزوئلا پرداخت و مدتی نیز مدیریت یک مدرسه را برعهده گرفت. آلنده از سال ۲۰۰۳ به تابعیت آمریکا درآمده و اکنون در کالیفرنیا زندگی می کند.
ایزابل آلنده را پدیده ادبیات آمریکای لاتین می نامند، کسی که نزدیک ۵۷ میلیون نسخه از ۱۹ جلد کتابش به فروش رفته، آثارش به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده و دو فیلم اقتباسی از آن ها تهیه شده است.

ایزابل آلنده. ایزابل آلنده (۲ اوت، ۱۹۴۲) در لیما (پرو)، نویسنده، روزنامه نگار و سیاستمدار کشور شیلی.
• «اسلحه را با بوسه و گلوله را با گل نمی توان نابود کرد.»SPIEGEL-Gespräch، ۱۹۸۶• «به عقیده بعضی از انسان ها پینوشه دیکتاتوری خونخوار، و به نظر برخی دیگر میهن پرست و قهرمان ملی است. صدسال دیگر باید سپری شود تا ما مردم شیلی در مورد نقش وی هم عقیده شویم.» -> Spiegel، ۴۴/ ۱۹۹۸
• «ما، فرزندان ماه، بدون آزادی نمی توانیم زنده بمانیم. وقتی ما را بین دیوارها یا پشت میله ها محصور می کنند، از داخل خرد می شویم، بینایی و شنوایی مان را از دست می دهیم و در عرض چند روز روحمان از جناغ سینه مان جدا می شود و می رود.» -> داستان والیمای، ترجمهً ستاره فرجام، انتشارات کاروان
• «نوشتن، روندی طولانی از درون نگری است؛ سفری به سوی تاریک ترین مغاک های خودآگاهی، و مکاشفه ای آرام و طولانی است. من راهِ خود را در سکوت احساس می کنم و می نویسم، و در این مسیر اجزای حقیقت را، بلورهای کوچکی را که در کف یک دست جا می گیرد، و راهم را در این جهان توجیه می کند، کشف می کنم.»در -> پائولا
• «خاطره نوشتن مرا وادار به مکث کردن می کند تا با دقت به یاد بیاورم؛ در حقیقت این یک تمرین است. در یک خاطره من به خود، به زندگی، به کسانی که بیش از همه دوستشان دارم در آیینه ای صاف می نگرم. در خاطره، احساسات اهمیت بیشتری نسبت به حقایق دارند و برای صادقانه نوشتن باید با اهریمن درونم نبرد کنم. در هر خاطره دربارهٔ خودم چیزهایی آموخته ام؛ چرا که هر کتابی بازتابی است از شخصیتی که دارم. من فکر می کنم که نوشتن خاطرات به شکل مؤثری باعث می شود که فرد یا نویسنده بهتری شوم. (شاید هم فکر احمقانه ای باشد!)»• «من در تمام زندگی ام برای زنان و همراه آنها کار کرده ام.»• «انسان هایی که از زیر شکنجه و ترور جان سالم بدر برده اند به آشتی نمی اندیشند. من هیچ گاه این جرأت را نخواهم یافت که بگویم: دشمنت را دوست بدار. اما بجای نفرت متقابل و نابودی یکدیگر، ما باید به فرزندان و نوه های خود بیندیشیم.»