بیدبن

بیدبن. [ بی ب ُ ] ( اِ مرکب ) درخت بید. ( ناظم الاطباء ) :
بلبل شیرین زبان بر سروبن راوی شود
زندباف زندخوان بر بیدبن شاعر شود.سندس رومی در نارونان پوشانند
خرمن مینا بر بیدبنان افشانند.مریم دوشیزه باغ ، نخل رطب بیدبن
عیسی یک روزه گل ، مهد طرب گلستان.در بربیدبن نگر لشکر مور صف زده
گرد لوای سام بین موکب جام لشکری.چو بیدبن که تن آور شود به پنجه سال
به پنجروز ببالاش بردود یقطین.

درخت بید.