مُجتبایی، فتح الله (فراهان ۱۳۰۶ش)
مُجتبایی، فتح الله
مؤلف، پژوهشگر، مترجم، و استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی. خواندن و نوشتن فارسی و قرائت قرآن را در خانه، نزد مادر و برخی از علوم قدیم چون حساب و سیاق، صرف و نحو عربی و بدیع و عروض را در فراهان آموخت. دورۀ دبیرستان را در اراک گذراند و برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و در مدرسۀ دارالفنون ثبت نام کرد. در دانشسرای عالی به تحصیل زبان وادبیات انگلیسی مشغول شد. در ۱۳۳۷ در تألیف دایرة المعارف فارسی مصاحب همکاری داشت. در ۱۳۳۸ به امریکا رفت و در ۱۹۶۷ از مرکز تحقیقات در ادیان جهان در دانشگاه هاروارد فوق لیسانس گرفت. در ۱۳۵۳ به اخذ دکتری از دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران موفق شد. در ۱۳۵۶ در دانشگاه هاروارد دوره دکتری را به پایان رساند و چند سال در مراکز دانشگاهی ایران به تدریس پرداخت. از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ معاون رایزنی فرهنگی ایران در پاکستان و رئیس خانه فرهنگی ایران در لاهور بود. از ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶ رایزن فرهنگی ایران در هند بود. از ۱۳۷۵ تاکنون عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو هیئت علمی دایرةالمعارف بزرگ اسلامی است. کتاب نحو هندی و نحو عربی (۱۳۸۳) او در ۱۳۸۴ از کتاب های برگزیدۀ سال شد. ۲۰۰ مقاله به زبان های فارسی و انگلیسی و فرانسه تألیف کرده است. تألیفات و تصحیحات او عبارت اند از: شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان؛ لغت فرس؛ طوطی نامه؛ روضة العقول؛ و رای و برهمن. از ترجمه های اوست: تاریخ ادبی ایران، براون، جلد دو؛ چیترا و گزیده اشعار تاگور؛ هنر شاعری، اثر ارسطو؛ تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد یونان باستان.
مُجتبایی، فتح الله
مؤلف، پژوهشگر، مترجم، و استاد دانشگاه و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی. خواندن و نوشتن فارسی و قرائت قرآن را در خانه، نزد مادر و برخی از علوم قدیم چون حساب و سیاق، صرف و نحو عربی و بدیع و عروض را در فراهان آموخت. دورۀ دبیرستان را در اراک گذراند و برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و در مدرسۀ دارالفنون ثبت نام کرد. در دانشسرای عالی به تحصیل زبان وادبیات انگلیسی مشغول شد. در ۱۳۳۷ در تألیف دایرة المعارف فارسی مصاحب همکاری داشت. در ۱۳۳۸ به امریکا رفت و در ۱۹۶۷ از مرکز تحقیقات در ادیان جهان در دانشگاه هاروارد فوق لیسانس گرفت. در ۱۳۵۳ به اخذ دکتری از دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران موفق شد. در ۱۳۵۶ در دانشگاه هاروارد دوره دکتری را به پایان رساند و چند سال در مراکز دانشگاهی ایران به تدریس پرداخت. از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۵ معاون رایزنی فرهنگی ایران در پاکستان و رئیس خانه فرهنگی ایران در لاهور بود. از ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶ رایزن فرهنگی ایران در هند بود. از ۱۳۷۵ تاکنون عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی و عضو هیئت علمی دایرةالمعارف بزرگ اسلامی است. کتاب نحو هندی و نحو عربی (۱۳۸۳) او در ۱۳۸۴ از کتاب های برگزیدۀ سال شد. ۲۰۰ مقاله به زبان های فارسی و انگلیسی و فرانسه تألیف کرده است. تألیفات و تصحیحات او عبارت اند از: شهر زیبای افلاطون و شاهی آرمانی در ایران باستان؛ لغت فرس؛ طوطی نامه؛ روضة العقول؛ و رای و برهمن. از ترجمه های اوست: تاریخ ادبی ایران، براون، جلد دو؛ چیترا و گزیده اشعار تاگور؛ هنر شاعری، اثر ارسطو؛ تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد یونان باستان.
wikijoo: مجتبایی،_فتح_الله_(فراهان_۱۳۰۶ش)