خط میخی ایلامی

دبیرهٔ میخی ایلامی هخامنشی، دبیره ای میخی است که از ۲۵۲۰ پ.م. تا ۳۳۱ میلادی به کار می رفته است. این دبیره از دبیرهٔ میخی اکدی بدست آمده است. دبیرهٔ میخی ایلامی هخامنشی از ۱۳۲ نشانه ساخته شده است، که این تعداد بسیار کم تر از دیگر دبیره های میخی است. زبان ایلامی در واپسین گام «ایلامی نو» نامیده می شود که خود به دو بخش «پیش از هخامنشی» و «هخامنشی» تقسیم می شود. زبان ایلامی هخامنشی بر روی دو دستهٔ جداگانهٔ اسناد بکار رفته است: سنگ نوشته های شاهی در بیستون ، پاسارگاد ، تخت جمشید ، همدان ، وان ، شوش و سوئز و دیگر گل نوشته های دیوانی تخت جمشید که به دو بخش گل نوشته های گنجینه و بارو تقسیم می شود. البته سال ها پیش یک سند از بایگانی شوش نیز یافت شده است. این اسناد توسط پروفسور ریچارد هلک و جرج ج. کامرون خوانده و چاپ شده اند. دکتر عبدالمجید ارفعی و پروفسور متیو استولپر اکنون بر روی این اسناد جداگانه کار می کنند. شمار سندهای دیوانی به ۳۰ هزار می رسد که تنها ۵۰۰۰ آنها خوانده شده و نیمی از آنها حدود ۲۲۰۰ سند تاکنون چاپ شده است.پروفسور فرانسوا والا و ف. هنکلمن و چالز جونز از دیگر کسانی هستند که در حال حاضر بر روی این زبان و اسناد کار می کنند.
دبیره عیلامی
دبیره در ایران
این خط امروزه برای رمزگردانی در رایانه؛ به شیوه ی یونیکد کاربرد دارد که جدول زیر آمده ست. شایان گفتن است که دبیره ی میخی ایلامی دارای 132 نشانه است که تعداد نشانه ها بسیار کمتر از دیگر خطوط میخی است.
b
𒁀 ba