کلمه جو
صفحه اصلی

خسف بیداء

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] خَسفِ بَیداء، یا خسف در بیداء، به معنای فرورفتن سرزمین بیداء است و منظور از آن فرو رفتن و نابودی لشکریان سفیانی در سرزمین بیداء - بیابانی بین مکه و مدینه - است. این حادثه در برخی روایات یکی از نشانه های قطعی قیام امام زمان (علیه السّلام) دانسته شده است. این حادثه پس از ظهور و قبل از قیام امام دوازدهم (علیه السّلام) اتفاق می افتد.
خسف: زمین را با آنچه برآن بود فرو برد. بیداء: بیابانی بین مکه و مدینه که در زمان ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) فرو می رود و اکنون نیز به همین اسم وجود دارد.رضوی: نام کوهی است که در حجاز بین مدینه و شهر ینبع قرار گرفته است.واژه «خَسْف» به معنای فرو رفتن و پنهان شدن و بَیداء، نام سرزمینی بیابانی و خالی از آب و گیاه، میان مکه و مدینه است. برخی منابع، این مکان را در یک میلی (حدود دو کیلومتری) مسجد شجره به سمت مکه دانسته اند.
معنای اصطلاحی
یکی از نشانه های حتمی قیام امام زمان (علیه السلام)، «خسف بیداء» یا «خسف به بیداء» معرفی شده است و منظور از این اصطلاح این است که سفیانی، لشکر بزرگی به قصد جنگ با امام مهدی عازم مکه می کند اما بین مکه و مدینه در محلی که به سرزمین «بیداء» معروف است به گونه ای معجزه آسا به امر خداوند در زمین فرو می روند. این حادثه در روایات اهل سنت و شیعه، یکی از نشانه های ظهور و قیام امام زمان (علیه السلام) معرفی شده و در شماری از آنها بر حتمی بودن آن تأکید شده است.
← روایتی از امام باقر
برای حضرت یک ظهور است و یک قیام که ابتدا ظهور اتفاق می افتد و در این هنگام حضرت عیسی (علیه السلام) هم با عزت و جلال و عظمت از آسمان فرود می آید و نیز همه روایاتی که در مورد گرد آمدن سیصد و سیزده نفر یاران خاص و دیگر یاران عام سخن می گویند در این هنگام است. از تحقیق در بین روایات چنین بدست می آید که پس از سه ماه و هفده روز بعد از ظهور، قیام جهانی حضرت اتفاق می افتد.
وقایع بعد از ظهور
...


کلمات دیگر: