یادگیری برای استدلال

مشارکت در گفتگو مشترک می تواند به دانش آموزان کمک کند تا به طور انتقادی و مستقل در مورد مسائل مهم و ارزش های متضاد فکر کنند.قبل از اینکه دانش آموزان بتوانند در گفتگوی مشترک مشارکت کنند، باید به اخلاف قدیمی و عمیق بین خرد و احساسات غلبه کنند. تهاجم به دیگران را متوقف سازید، و به جای آن انگیزه ها احساس های مثبت خود را نسبت به مسئله مورد بحث و دیدگاه های دیگران بروز دهید. وقتی دانش آموزان در بحث در کلاس درس مشارکت می کنند، آن ها در حال گفتگو به منظور یادگیری هستند. گفتگو زمانیکه به عنوان یک رویکرد مشارکتی مشاهده شود، می تواند به آموزگاران برای دستیابی به اهداف مهم یادگیری متنوع کمک کند. راه های بسیاری وجود دارد که گفتگو می تواند به یادگیری کمک کند. اول، گفتگو شامل توسعه دانش، استدلال و ارزیابی است. نشان داده شده است که این فعالیت ها به یادگیری مفهومی عمیق تر کمک می کنند.نبو
دوم، مشارکت در گفتگو به دانش آموزان در مورد ساختارهای استدلالی کمک می کند.سوم، به این دلیل که گفتگوی تولیدی نوعی مشارکت است، می تواند به توسعه آگاهی اجتماعی و توانایی های مشارکت بیشتر کمک کند (. چهارم: گروهی از افراد در محل کار، منزل، گردهمایی های اجتماعی، اغلب روش های گفتگوی مشترکی دارند. و مشارکت مؤثر در این گروه ها می تواند یادگیری نحوه گفتگوی درون آن ها را به اثبات برساند. این به ویژه در مورد جوامع مبتنی بر دانش که به عنوان مهم ترین جامعه دانشی هستند - گروه هایی از متخصصین بسیار آموزش دیده مانند دانشمندان، پزشکان، وکلا و مدیران.
این مکانیزم ها بر اساس علوم یادگیری عمومی است که به نظر می رسد به طور وسیع به طیف گسترده ای از دانش محتوا اعمال می شود:
مهارت های استدلال غیررسمی از طریق گفتگو رشد می یابند، زیرا استدلال، ذخیره و دسترسی به دانش در حافظه و رشد مدل های ذهنی دقیق، که به تولید نسبی کمک می کند را تسهیل می کند.یک مطالعهویرایشکوهن (۱۹۹۱) مهارت های استدلال را با در نظر گرفتن افراد برای آمادگی گفتگوها و مخالفتها در مورد مسائل دارای اهمیت اجتماعی نظیر آنچه باعث می شود زندانیان پس از آزاد شدن مجدد به جرم بازگردند، مورد مطالعه قرار دادند؟ چه چیزی باعث می شود بچه ها در مدرسه شکست بخورند؟ کوهن با ۱۶۰ نفر در چهار گروه سنی (نوجوانان، ۲۰، ۴۰ و ۶۰ ساله) برای نظریه های علی آنها، شواهد مورد استفاده برای حمایت از نظریه هایشان، توانایی آنها در ایجاد یک نظریه جایگزین به تنهایی و توانایی آنها در ایجاد اختلاف نظر به نظریه خود و مخالفت با مخالفت ها مصاحبه کرد.نظریه خود و مخالفت با مخالفت ها مصاحبه کرد. اکثر این افراد استدلال های ضعیف ساختاری ارائه دادند و نظریه ها را همراه با یک لیست از علل غیر مرتبط ارائه دادند.diffتن ها ۱۶ درصد از شرکت کنندگان توانستند شواهد واقعی برای نظریه هایشان ایجاد کنند. اکثر شواهد ارائه شده از نوعی بود که کوهن شبه شواهد نامید (مثلا وقتی پرسش از «چه چیزی باعث می شود زندانیان پس از آزاد شدن به جرم بازمی گردند "افراد ممکن است شبه دلیلی را مانند" بعضی از آن ها می توانند یک زندگی عادی داشته باشند، شما می دانید "). بیشتر شرکت کنندگان (۳۳٪)، هرچند هنوز یک اقلیت بودند، توانستند یک نظریه جایگزین را بپذیرند. یک مهارت استدلال مهم، توانایی تولید مخالفت ها است و تنها ۳۴ درصد به طور مداوم قادر به ایجاد یک مخالفت با نظریه خو بودند. در نهایت درصد افرادی که اعتبارات معتبری را به نظریه های خود اضافه کرده بودند، بین ۲۱ تا ۳۲ درصد در موضوعات مختلف بودند.کوهن معتقد است که مهارت های استدلال بر مبنای نظریه های معرفت شناسی شخص است، یعنی دیدگاه آن ها در مورد ماهیت دانش و دانستن. او پیشنهاد کرد که نظریه معرفت شناختی یک فرد دردوسر طیفی بسیار متفاوت قرار می گیرد: معرفت شناسی مطلق و معرفت شناسی ارزشمندی. در معرفت شناسی مطلق، دانستن در نادیده گرفتن کامل بر امکانات جایگزین غالب است. در معرفت شناسی ارزشیابی، دانستن مستمر و فرایندی کارآمد برای ارزیابی امکانات است، که هرگز کامل نشده است. معرفت شناسی ارزشگذارانه با مهارت و فهم استدلال مرتبط است. اقلیت مردم مورد مطالعه (بین ۹ تا ۲۲ درصد بسته به موضوع) معرفت شناسی ارزیابی را داشتند. برای چنین یادگیرندگانی به منظور پیشرفت در درک بهتر استدلال، ابتدا باید معرفت شناسی خود را تغییر دهند.