مولانا عَبدُالله هاتِفی خَرجـِردی خُراسانی (۸۵۸ – ۹۲۷ ه. ق) یا هاتفی جامی شاعر ایرانی اواخر روزگار تیموری و اوایل دوره صفویه است. او پسر خواهر شاعر ایرانی عبدالرحمن جامی بود. خرجردی در شعرسرایی دنباله رو نظامی گنجوی بود. او را از مثنوی سرایان بزرگ سده دهم می دانند و بیشتر شعرهایش حماسیند. وی شیعه بود و شاه اسماعیل یکم نیز در باغ خانه اش با وی ملاقات کرد. وی در سال ۹۲۷ه. ق در زادگاهش خرجرد جام درگذشت.
منظومه ها (خمسهٔ ناتمام):
از انواع شعر در مثنوی مهارت داشت و خمسه ای به نظامی گنجوی شاعر سدهٔ نهم آغاز کرد که ناتمام ماند. از ویژگی های شعر ساده و روان او تشبیهات دقیق در اوصاف اشخاص و اعمال آنان و میدان های جنگ و صف آرایی ها برشمردنی است.
لیلی و مجنون،هفت منظر (مانند هفت پیکر نظامی حدود ۲۰۰۰ بیت)، در بحر خفیف سالم مخبون مقطوعخسرو و شیرینتیمورنامه یا تَمُرنامه یا ظفرنامه،شاهنامهٔ هاتفی یا شاهنشاه نامه.از پنح اثر که «خمسهٔ» او را تشکیل می دهند فقط چهارتای آن تاکنون منتشر گشته است.
منظومه ها (خمسهٔ ناتمام):
از انواع شعر در مثنوی مهارت داشت و خمسه ای به نظامی گنجوی شاعر سدهٔ نهم آغاز کرد که ناتمام ماند. از ویژگی های شعر ساده و روان او تشبیهات دقیق در اوصاف اشخاص و اعمال آنان و میدان های جنگ و صف آرایی ها برشمردنی است.
لیلی و مجنون،هفت منظر (مانند هفت پیکر نظامی حدود ۲۰۰۰ بیت)، در بحر خفیف سالم مخبون مقطوعخسرو و شیرینتیمورنامه یا تَمُرنامه یا ظفرنامه،شاهنامهٔ هاتفی یا شاهنشاه نامه.از پنح اثر که «خمسهٔ» او را تشکیل می دهند فقط چهارتای آن تاکنون منتشر گشته است.
wiki: هاتفی خرجردی