هادی پاکزاد

هادی پاکزاد (زادهٔ ۳ دی ۱۳۶۱ در مشهد – درگذشتهٔ ۶ خرداد ۱۳۹۵ در مشهد) آهنگساز، خواننده و ترانه سرای سبک موسیقی راک بود.
• خشمگین ساکت؛ طراح خیانت است.• درد چیزیست که شب با تو می خوابد، صبح چند ثانیه پس از تو بیدار می شود.• احتمالاً وقتی با یک مگس، زمان کافی زیر یک سقف تنها باشید؛ او می گذارد به قدر کافی به او نزدیک شوید.• کمال گرایی شما را از خودتان و کمال پرستی از دیگران ناراضی می کند؛ کمال شما را آرام نمی گذارد.• کامل که باشید آدم ها می خواهند تجربه تان کنند، زنده که باشید دوست دارند زندگی تان کنند.• که آنچنان کامل است، که خودت؛ خودت را کنارش دوست نداری.• این بار سنگین به دوش بودنم؛ سهم توست که هنوز نیامده ای.• نتوانستم برای خودمان زمان بخرم؛ با پول هایم در کافه ها زمان می فروشم.• حرف که می زنید آدم ها را به اتاق مغزتان دعوت می کنید؛ اگر اتاق زیبایی ندارید، دست کم تمیزش کنید.• وقتی برای مدت طولانی کاری انجام می دهید و احساس خستگی نمی کنید؛ یعنی خستگی «وقت» داشته شما را تسخیر کند.• سکوتم؛ مردی نامرئیست که اخبار قلبم را مقابلت پانتومیم می کند.• تمایل شما به تغییر دنیای بیرون، لزوماً بروز قدرت شما نیست؛ ناتوانی شما از اداره درونتان است.• در مسیری که برای رسیدن به آروزوهای تان طی می کنید، به شخص جدیدی بدل می شوید؛ فرد جدید به آرزوهای آدم قبلی می رسد.• زنی که به او بسیار توجه شود، هر روز زیباتر می شود.• یک رؤیا می تواند کوچک، ولی باید زیبا باشد. یک هدف می تواند زشت، ولی باید مهم باشد. اهدافتان شما را خوشبخت و رویاهایتان شما را موفق " نخواهند " کرد.• حتی می گویند خشمگین شدن و غمگین بودن می توانند لذت هم تلقی شوند، می گویند خیلی آدمها دوست دارند عصبانی شوند، لذت می برند که گریه کنند.• قلب آرام؛ از کام به کم نزول نمی کند.• و زیبایی در تغییر است.• دشمن قوی شکستت می دهد؛ دشمن صبور تو را شبیه خود می کند.• سعی بزرگ برای هدف کوچک؛ شما را فرسوده و غمگین می کند.• باران امشب از حوالی من به آنجا آمده نترس؛ کمی شلوغش کرده که رد گم کند.• ساده ترین دلیل موفقیت حماقت در دنیا سهولت " دیده شدن " آن است.• اگر جرات کشتن کسی را ندارید، وقتش را تلف کنید. " وقت کشی " جنایتی است که پیگرد ندارد.• عموم لذت هایی که مردم به تجربه آن می بالند، اولیه ترین ماجراجویی های انسان های اولیه است.• تو به تنهایی قدر تمام پروازهای این شهر، به مقصدی مرطوب ترکم کردی.• ستاره قطبی ستاره ای است که جایش در آسمان ثابت است، انگار دیگر ستارگان دور آن بچرخند. از خودش که می پرسم هیچ ذهنیتی ندارد که کجاست. من دوستش دارم؛ او غمگین است؛ و من آنقدر فلج که نتوانم جایش را برایش نقاشی کنم.• از اینجا که هستم؛ خدا آنقدر دور است که بی آنکه هرگز دیده باشم ش دلم برایش تنگ شده.• من از عشق به کسی که دوستم دارد، هر چقدر ممنوعه باشد ترسی از کسی ندارم. شاید شما مالک قلب و فکر کسی هستید، اما مالک جسم بودن برده داری است.• تیک تاک؛ مثل ساعت کار می کند دنیای تو. دنیای من اما سوت ممتد می کشد؛ مثل کتری آب که وقتش شده از روی آتش برش دارند. می گویند من تلخ می نویسم. حرف ها، بزرگ هایشان اغلب تلخ هستند؛ بزرگتر از گلو؛ آنها را می نویسم.• تختخواب یک یا دو نفره؛ خواب ذاتاً یک نفره است، خواب انحصاری ترین حریم دنیاست.• تختخواب یک یا دو نفره؛ خواب ذاتاً یک نفره است، خواب انفرادی-ترین سلول دنیاست.• انسانِ کامل حیوانِ درونِ خود را پذیرفته است؛ از این رو با دیگرِ حیوانات کنار می آید.• هیچ کس ناگهان نمی گذارد برود؛ به تدریج می گذارد، ناگهان می رود.• اگر روانپزشکتان اسم مریضی شما را نمی داند؛ شما از «سلامتی» رنج می برید.• دنیا پر از کسانی است که شما را خوب درک می کنند؛ و هیچ غلط دیگری نمی کنند.• درد چیزی مثل معجزه است. کاربردش این است که به چیزی ایمان بیاوری.• موش ها پیشرفت می کنند، و آمادهٔ آزمایش بعدی.• غم انگیزست، طبیعت از من یک خودآزار ساخته، که به دقت اشتباه می کند.• هنر؛ کَم و کامل است.• می توانید یک وحشی را رام کنید، او می گذارد به خودتان افتخار کنید؛ تنها تا روزی که او را طرد نکرده اید.• «دهنت را ببند» لزوماً یک توهین نیست؛ می تواند «تمرین» نیز تلقی شود.• تهوع یعنی میل به پس دادن تجربه ها به دنیا.• شعور جمعی اشتباهی نمی کند؛ مگر بزرگ.• ارتفاع که بالا می رود احساس غرور می کنی، بالاتر که رفت، احساس تنهایی.• برای ورود به باغ وحش بلیت بخرید، حیوانات در قفس اند، برای برگشتن به شهر اسلحه بخرید.• به دور ریختن که عادت کنی، بتدریج همه چیز زباله است.• وقتی هیچ کس اطراف تو نیست و به هیچ نیرویی امیدی نداری تو تنها نیستی، بلکه آزادی.• عقاید زیبایت را به من نگو، قیمت آنها را بگو.• در آزمایشگاه موش ها اسم یکدیگر را می دانند، صاحب آزمایشگاه تعداد آنها را.• باور تاریخ در طی قرن ها منتظر هیچ منجی نبوده، آنقدر که من فقط در یک شب منتظرت ماندم.• برای پس گرفتن آنچه جا گذاشتی برنگرد، در هر رفتنی به قدر کافی برده ای.• راز من شو، نگهت می دارم.• نمی گویم زمین مخلوقِ خدا نیست دستِ کم، دغدغه اش نیست.• زندگی عادی، ارزش صبح بیدار شدن را (هم) ندارد.• نرم افزاری می خواهد بهتر زندگی کند، روی سخت افزاری که می خواهد بیشتر زندگی کند، انسان یک منطقهٔ جنگیست.• پلی میان قلب و صورتم فرو ریخته، احساساتم هیچ راهی به صورتم ندارند.• بی دلیل که شکنجه شوی، نجات معنی ندارد، به استراحت فکر می کنی.• نمی توان همزمان عاشق دو نفر بود، اگر شیفتهٔ کسی هستی، خودت را به قدر کافی دوست نداری.• باز از حال متغیرم پرسیدی؛ که کمی مکث می کنم، و دروغ تازه ای …• درد تو را تغییر می دهد تا خود قابل ستایش باشی، افسوس، تو به دردهایت افتخار می کنی.• هرگز به دنیا غلبه نخواهی کرد چون به اندازه او وقت نداری.• مردم قدری از حقیقت را می شنوند که پذیرشش را دارند و قسمتی از واقعیت را به تو می گویند که تحملش را داری.• تو در من زندگی نمی کنی، تردد می کنی، من آنقدر از تو برانگیخته ام که اتصال به تو آرامم نمی کند، متلاشی ام می کند.• جایی که بزرگترین دغدغه تفریح کردن است، هرچه نزدیکتر باشی، اسباب بازی تری.• به آمدنت یقین دارم، اگر دیر شود، به دنیای پس از مرگ ایمان خواهم آورد.• چیزی که هزینه نگهداریش بیشتر از قیمتش باشد، توجیه نگه داشتن ندارد، اگرچه انسان.• سخت ترین کار برای یک زن این است که فکر کند چیزی که حس کرده اشتباهست؛ و برای مرد اینکه، حس کند چیزی که فکر می کند اشتباهست.• ترس به تو کمک می کند یک روز بیشتر زندگی کنی، جسارت به تو کمک می کند یک روز بهتر زندگی کنی.• فراموش کردن یک فعل نیست، یک پروسه است.• در طوفانی که به راه انداختی من تحمل می کنم. تو می شکنی.• تو از من متنفر نیستی، تو از حسی که به من داری متنفری.• شکارچی؛ می کشد و می بَرد، قاتل؛ می کُشد و می روَد.• آدم ها عوض می شوند یک «عوضی» قبلأ شانس خود را امتحان کرده.• هیچ پاسخی آنقدر دندان شکن نیست که بتواند یک احمق را متقاعد به سکوت کند.• با تو در موازنه ام... موازنه، تحلیل وجودم در اسید توست.• برای بلوغت حرف دارم و تأمّل، برای کودکیت، لبخند و تحمّل.• این بار سنگین به دوشِ بودنم؛ سهمِ توست که هنوز نیامده ای.• این دنیا؛ از جایی که مَرا به دیوار آویخته اَند، کَج است.• مادری شیر خوارش را از دست داده؛ چه رنج می برد، از التهابِ پستانِ پُرَش.• سر از تنهایی ام درنمی آورم؛ کسی به آن اضافه و از آن کم نمی کند.• آدم تا زنده است باید بخوابد، بعد از مرگ که خواب لذتی ندارد.• اگر ثروتمند نیستید؛ عشق احتمالاً ارزان ترین تفریح دنیاست.• زندگی یک پیشنهاد است، به کسی که هنوز وجود ندارد.• طبعِ پیش پا افتادهٔ انسان، مرگِ طبیعی، مرگ از کهولت است.• تحمل یعنی بگذاری؛ درد بیاید، بماند، بِدَرَد، برود.• تحمل گذشتن از منطقه جنگی درد است.• توجیه ها، مُدهایی هستند که آدمها به-روز تَنِ حرف هایشان می کنند.• آغوشِ اَمن برای یک غمگین. آغوشِ یک غمگین-تر است.• برای خوب نوشتن لازم نیست در تنهایی چیزی مصرف کنید. کافیست قرصهایتان را نخورید و به میان مردم بروید.• افراد ۲ دسته اند• دنیا از پیام های بازرگانی شروع شد کم کم، با زاد و ولد آدم هایی برای تبلیغات معرفی شدند. بعد آدم ها به دو دسته تقسیم شدند، آنهایی که عدد بودند که " نفر " صدایشان می کردند و آنهایی که " قهرمان " بودند که در پیام ها معرفی می شدند. بعد انسان به یک معنای جدید با تعریف "حوصله" دست یافتند.• «امروزه انسان ها به دو دسته تقسیم می شوند؛ آنها که حوصله دارند و آنها که حوصله ندارند.»

wikiquote: هادی_پاکزاد

دانشنامه عمومی

نقل قول ها