کردار زشت کار زشت
زشت کردار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زشت کردار. [ زِ ک َ / ک ِ ]( اِ مرکب ) کردار زشت. کار زشت. زشت کار :
ز یزدان شناس آنکه آمدت پیش
براندیش از آن زشت کردار خویش.
که ای زشت کردار زیبا سخن
نخست آنچه گوئی بمردم بکن.
ز یزدان شناس آنکه آمدت پیش
براندیش از آن زشت کردار خویش.
فردوسی.
|| ( ص مرکب ) زشت کردار. بدکردار. بدعمل : که ای زشت کردار زیبا سخن
نخست آنچه گوئی بمردم بکن.
سعدی ( بوستان ).
رجوع به زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.پیشنهاد کاربران
رفتار ناپسند
کلمات دیگر: