کلمه جو
صفحه اصلی

خداباوری

دانشنامه عمومی

خداباوری در کلی ترین حالت به معنای باور به وجود حداقل یک خدا و الهه می باشد. خداانگاری، یکتاپرستی، یکتاپرستی نوبتی، یکتاپرستی گزینشی، دوگانه پرستی، سه گانه پرستی، چندخدایی، خدافراگیردانی و همه خدایی؛ همگی می توانند به عنوان صورت های گوناگون خداباوری قلمداد گردند؛ هرچند این واژه عمدتاً به معنای یکتاپرستی به کار می رود.
خداباوری در برخی باورها در ارتباط مستقیم با خلقت گرایی می باشد اما در باورهایی مانند همه خدایی از جمله دیدگاه های مذهبی آلبرت انیشتین خداباوری ارتباطی با خلقت گرایی ندارد و خدا را خالق جهان نمی پندارند.
اعتقادی در الهیات به وجود یک خداوند است. برخی از انواع یکتاپرستی های مدرن شامل زرتشتی، مسیحیت، اسلام، اکنکار، یهودیت، بهایی و برخی از انواع هندوئیسم است.
چندخدایی گونه ای از خدا باوری با اعتقاد به وجود چندین خدا است.

پیشنهاد کاربران

تقسیم آدم ها به خدا باور و خدا ناباور یک دسته بندی کلاسیک یا قدیمی می باشد. در عصر جدید بخصوص از دوران روشنگری در اروپا خود پدیده باور به دو نوع تقسیم شده است ؛ یکی دینی و دیگری علمی. جامعه موئمنین هم به دو جبهه انشقاق یافته است؛ یکی دینی و دیگری علمی. باور دینی متکی به آیات و روایات و احادیث انبیاء و اولیاء و تفاسیر مختلف و گوناگون آنهاست. باور علمی متکی به شناخت و دانش علوم طبیعی و تجربی و ریاضیات محض و غایت شناسی معقول و منطقی نظریات یا تئوری های علمی. باور دینی بیشتر روی اعمال و مناسک تقدس گرایی ؛ ستایش و پرستش ؛ نیایش و مناجات ؛ طاعت و بندگی ؛ احداث معابد و قربانی حیوانات ؛ اجرای واجبات دینی ؛ زنده نگاه داشتن و بقاء نام و اثر بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سبک و سنگین شرایع دینی - مذهبی در ذهن و زبان و خط انسان و در حافظه و خاطره تاریخ متمرکز بوده و هست و در زمینه شناخت انسان و طبیعت و کیهان و خداوند از خود شاهکار شایان توجهی ارائه نداده است. زیرا اندیشمندان دینی براین باور بوده و هستند که شناخت ذات خداوند توسط ذهن و عقل محدود انسانی محال و غیر ممکن می باشد. اندیشمندان علمی بر این باور اند که شناخت خداوند بدون شناخت کامل انسان ؛ طبیعت و کیهان محال و غیر ممکن است، لذا سعی و کوشش آنها در قدم اول شناخت انسان و طبیعت و کیهان به عنوان مقدمه شناخت خداوند می باشد و آنهم بدون استفاده یا سوء استفاده از مفهوم و نام خداوند. طبق باور این حقیر دانشمندان علوم طبیعی و تجربی که تاکنون بعضی از قوانین حاکم بر طبیعت را کشف نموده و آنها را به زبان ریاضی بیان داشته اند، پیامبران راستین خداوند محسوب می شوند و نه بنیانگذاران آئین ها و ادیان و مخترعین یوغ های سبک و سنگین شرایع دینی - مذهبی در اعصار مختلف باستان در طی زندگی های ایلی ؛ قبیله ای ؛ طایفه ای و قومی و بین اقوام. همچنین دین حقیقی خداوند علم می باشد و نه دین های باستانی. الاهیات ؛ فلسفه و عرفان هم دو نوع اند ؛ یکی دینی و دیگری علمی. در پایان توجه خواننده گرامی را به این نکته مهم جلب می نمایم که تقسیم قدیمی افراد و جوامع انسانی به خدا باور و خدا ناباور صحیح نمی باشد و حقیقت ندارد، بلکه انسان یا خدا باور از طریق دین و مذهب است و یا خدا باور از طریق علم و یا موئمن دینی است و یا موئمن علمی. این حقیر از طریق علم به خداوند باور و امید دارم و نه از طریق دین و مذهب.


کلمات دیگر: