ناشکیبی

ناشکیبایی مقابل شکیب .

ناشکیبی. [ ش ِ ] ( حامص مرکب ) جزع. بی تابی. بی قراری. بی صبری. بی آرامی. ناشکیبائی :
که ترسم مریم از بس ناشکیبی
چو عیسی برکشد خود را صلیبی.آورده مرا به دلفریبی
واداده به دست ناشکیبی.چون که دید او ستیزه کاری من
ناشکیبی و بی قراری من.جادو سخنی به دلفریبی
عاشق منشی به ناشکیبی.بخود گفت این گل از بی عندلیبی
سر و کارش بود با ناشکیبی.