آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی بر گیرد که آب را بخود می کشد .
ناشف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ناشف. [ ش ِ ] ( ع ص ) آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی برگیرد. ( از اقرب الموارد ) . || که آب را به خود می کشد :
چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود
ناید آن سوئی که امرش می کند.
چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود
ناید آن سوئی که امرش می کند.
مولوی.
رجوع به نشف شود.پیشنهاد کاربران
زندگی دوباره بخشنده
کلمات دیگر: