روان ساز

روانساز (به انگلیسی: Lubricant) ماده ای (معمولاً به صورت مایع) است که به میان دو سطح در تماس با یکدیگر اعمال می شود تا اصطکاک و سایش را کاهش داده و بازدهی را افزایش دهد. روانسازها ممکن است همچنین برای حل کردن و انتقال ذرات یا انتقال حرارت نیز بکار روند.
روان ساز را مالش زدا هم نامیده اند.
مولکول های غول پیکر گرافیت، که همگی از اتمهای کربن درست شده اند، دوبعدی هستند. اینها به شکل جوشن های شش ضلعی تخت موازی به یکدیگر متصل شده اند. بندهای میان لایه ها از بندهای میان شش ضلعی ها ضعیف ترند و در نتیجه یک لایه به آسانی بر روی لایهٔ زیرین می لغزد. برای این است که گرافیت یکی از بهترین روان سازها شناخته شده است.

روان ساز (lubricant)
ماده ای برای کاربرد بین سطوح متحرک، به منظور کاهش اصطکاک. روان سازهایی با پایۀ کربن (روان سازهای آلی)، که معمولاً گریس یا روغن نامیده می شوند، از تقطیر نفت خام به دست می آیند. تحقیقات پردامنه ای در زمینۀ افزودنی های شیمیایی روان سازها صورت می گیرد. کاربرد این افزودنی ها عبارت اند از کاهش ساییدگی ناشی از خوردگی، جلوگیری از تشکیل لجن در کارتر که غالباً ناشی از خاموش و روشن کردن متوالی اتومبیل است، دوام در توربین های گازی هوانوردی، در دماهای کاری بالا و مقاومت دربرابر تابش در نیروگاه های هسته ای. از روان سازهای پاششی با پایۀ سیلیسیم نیز استفاده می شود. این روان سازها کمتر از روان سازهای نفتی گرد و غبار جذب می کنند. یکی از روان سازهای جامد گرافیت، یکی از آلوتروپی های کربن، است. گرافیت را به شکل فلس یا به صورت امولسیون (کلوئید) در آب یا روغن مصرف می کنند.