گبه استان بوشهر

دار محکم باشد.
چله کشی به خوبی انجام شده باشد.
گره باید محکم زده شود.
شانه به خوبی زده شود.
نخی را که بعد از گره زدن می بافند، به اصطلاح زنجیری، که درروستای شول به آن تپ کو می گویند به خوبی بافته شود و روی آن شانه زده شود.
گبه بافی در استان بوشهر شاخص ترین محصول صنایع دستی این استان است. در استان بوشهر بافندگان به دو قشر تقسیم می شوند. یک عده بافندگانی هستند که مواد اولیه را به سرمایهٔ خوشان تهیه می کنند و می فروشند که از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردارند. قشر دیگر به صورت دستمزدی کار می کنند و مواد اولیه را از سایر منابع تحویل می گیرند.
سابقه تاریخی: در هر جاکه دام وجود داشته است، انسان به کاربرد پشم گوسفند پی برده و بعدها بافت گبه و گلیم در همان مناطق معمول شده است، روستای شول قدمت دیرینه در گبه بافی دارد. بعد از آن سرمک، رود فاریاب، ده کهنه و غیره
در این منطقه طرح ها بیشتر الهام گرفته از طبیعت است که در محل زندگی آنان وجود دارد، مانند نقش بز، پرنده و درخت که در قالی و گبه ها دیده می شود. ممکن است به صورت طرح بندی باشد، یعنی یک قطعه از طرح در سر تا سر فرش چه در طول چه در عرض تکرار شده باشد. طرح هندسی هم در بافته ها یشان دیده می شود گبه های این مناطق صادراتی هستند و برای کشورهای اروپایی سفارش می گیرند. گبه های امروزی با استفاده از طرح ها و نقش های که به بافندگان داده می شود آماده می شود و طرح ها اصالت دیرین را ندارند. در گذشته همه گبه ها به رنگ خود پشم بافته می شد و رنگ دیگری نداشت.