لامپ پرتوی کاتدی (Cathode Ray Tube, CRT) شامل یک تفنگ الکترونی (منبع الکترون) و صفحه ای با پوشش فلورسنت، و نیز ابزار داخلی و خارجی برای شتاب دادن و کانونی کردن اشعهٔ الکترون است، که می تواند تصویری بر روی صفحهٔ آغشته به فلورسنت نمایش دهد.
ویکی پدیای انگلیسی
دانشنامه
اولین لامپ CRT توسط فیزیک دان آلمانی به نام فردیناند براون در سال ۱۸۹۷ ساخته شد که به همین دلیل به لامپ براون نیز معروف است. این وسیله یک دیود کاتد سرد و در واقع بهبودیافته لامپ کروکس به همراه یک صفحه پوشیده شده با فسفر بود.
در سال ۱۹۰۷، دانشمند روسی، بوریس روزینگ، از CRT در انتهای گیرنده یک سیگنال ویدئویی تجربی استفاده کرد تابتواند یک تصویر تولید کند.وی در تلاش بود که اشکال هندسی ساده را روی یک صفحه نمایش دهد که منجر به اختراع تکنولوژی CRT شده که امروزهاز آن تحت عنوان تلویزیون یاد می شود.تفنگ الکترونی عبارت است از کاتد گرم شونده که با گرم شدن، الکترون گسیل می کند و آند که به شکل قرصی با سوراخ کوچک با قطری برابر با ۱ تا ۳mm ساخته می شود. اختلاف پتانسیلی از چندصد تا چندهزار ولت بین کاتد و آند برقرار می شود که بین آن ها میدان الکتریکی شدیدی تشکیل می شود. این میدان به الکترودهایی که از کاتد گسیل می شوند تا سرعت های بسیار بالایی شتاب می دهد.
کاتد داخل استوانه فلزی است که به آن ولتاژ مثبتی (نسبت به کاتد) اعمال می شود که اندکی از ولتاژ آند کمتر است. عمل مشترک این استوانه و آند باعث می شوند که تقریباً تمام الکترونها در سوراخ آند جمع (کانونش پرتوهای کاتدی) و از آن به شکل نوار باریکی، یعنی باریکه الکترونی، خارج شوند. در محلی که این باریکه به پرده می خورد (ته لامپ که با ماده لیان پوشیده شده است)، نقطه تابان روشنی ظاهر می شود.
ویکی پدیای انگلیسی
دانشنامه
اولین لامپ CRT توسط فیزیک دان آلمانی به نام فردیناند براون در سال ۱۸۹۷ ساخته شد که به همین دلیل به لامپ براون نیز معروف است. این وسیله یک دیود کاتد سرد و در واقع بهبودیافته لامپ کروکس به همراه یک صفحه پوشیده شده با فسفر بود.
در سال ۱۹۰۷، دانشمند روسی، بوریس روزینگ، از CRT در انتهای گیرنده یک سیگنال ویدئویی تجربی استفاده کرد تابتواند یک تصویر تولید کند.وی در تلاش بود که اشکال هندسی ساده را روی یک صفحه نمایش دهد که منجر به اختراع تکنولوژی CRT شده که امروزهاز آن تحت عنوان تلویزیون یاد می شود.تفنگ الکترونی عبارت است از کاتد گرم شونده که با گرم شدن، الکترون گسیل می کند و آند که به شکل قرصی با سوراخ کوچک با قطری برابر با ۱ تا ۳mm ساخته می شود. اختلاف پتانسیلی از چندصد تا چندهزار ولت بین کاتد و آند برقرار می شود که بین آن ها میدان الکتریکی شدیدی تشکیل می شود. این میدان به الکترودهایی که از کاتد گسیل می شوند تا سرعت های بسیار بالایی شتاب می دهد.
کاتد داخل استوانه فلزی است که به آن ولتاژ مثبتی (نسبت به کاتد) اعمال می شود که اندکی از ولتاژ آند کمتر است. عمل مشترک این استوانه و آند باعث می شوند که تقریباً تمام الکترونها در سوراخ آند جمع (کانونش پرتوهای کاتدی) و از آن به شکل نوار باریکی، یعنی باریکه الکترونی، خارج شوند. در محلی که این باریکه به پرده می خورد (ته لامپ که با ماده لیان پوشیده شده است)، نقطه تابان روشنی ظاهر می شود.
wiki: لامپ پرتوی کاتدی