پیشه گر. [ ش َ / ش ِ گ َ ] ( ص مرکب ) پیشه ور. پیشه کار :
عقل قوت گیرد از عقل دگر
پیشه ور کامل شود از پیشه گر.
عقل قوت گیرد از عقل دگر
پیشه ور کامل شود از پیشه گر.
مولوی.
رجوع به پیشه ور شود.پیشه گر
لغت نامه دهخدا
فرهنگ عمید
پیشه کار، پیشه ور.
پیشنهاد کاربران
دارای شغل
کلمات دیگر: