راه بردار
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
رشید .
لغت نامه دهخدا
راه بردار. [ ب ُ ] ( نف مرکب ) رشید. ( یادداشت مؤلف ). راهنما. هادی.
- راهبردار بجایی بودن ؛ وسیله و اسباب برای وصول بمقصد داشتن.
- راهبردار بودن ؛ سراغ داشتن : پول یا مالی را بخود راهبردار نبودن ؛ پولی در خود سراغ نداشتن : یکشاهی بخودم راهبردار نیستم.( تداول عامه )؛ یعنی درخود سراغ ندارم. ( یادداشت مؤلف ).
- راهبردار بجایی بودن ؛ وسیله و اسباب برای وصول بمقصد داشتن.
- راهبردار بودن ؛ سراغ داشتن : پول یا مالی را بخود راهبردار نبودن ؛ پولی در خود سراغ نداشتن : یکشاهی بخودم راهبردار نیستم.( تداول عامه )؛ یعنی درخود سراغ ندارم. ( یادداشت مؤلف ).
پیشنهاد کاربران
هوالعلیم
راه بُردار :راهبر ؛ بلد ِ راه ؛ دانای کار . . .
راه بُردار :راهبر ؛ بلد ِ راه ؛ دانای کار . . .
کلمات دیگر: