( مصدر ) ۱ - خودنمایی کردن تکبر ورزیدن سرفرازی : بلند آواز نادان گردن افراخت که دانا را به بیشرمی بینداخت . ( گلستان ) ۲ - سربلند بودن مفتخر بودن . ۳ - از خود قدرت نشان دادن مقاومت کردن : ببردیم بر دشمنان تاختن نیارست کس گردن افراختن . ۴ - گردنکشی کردن عصیان ورزیدن . ۵ - نمو کردن رشد کردن .
گردن افراختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گردن افراختن. [ گ َ دَ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) قدرت از خود نشان دادن. خودنمایی کردن. مقاومت. ایستادگی :
ببردیم بر دشمنان تاختن
نیارست کس گردن افراختن.
خویشتن را به گردن اندازد.
که دانا را به بیشرمی بینداخت.
که دستار پنبه ست و ریشت حشیش.
ببردیم بر دشمنان تاختن
نیارست کس گردن افراختن.
فردوسی.
هرکه بیهوده گردن افرازدخویشتن را به گردن اندازد.
سعدی.
بلندآواز نادان گردن افراخت که دانا را به بیشرمی بینداخت.
سعدی ( گلستان ).
میفراز گردن به دستار و ریش که دستار پنبه ست و ریشت حشیش.
سعدی ( بوستان ).
و رجوع به گردن افراشتن شود.پیشنهاد کاربران
Jack the lad
کلمات دیگر: