کلمه جو
صفحه اصلی

لری بالاگریوه ای

دانشنامه عمومی

لری بالاگِریوِه ای یکی از گویش های لری در جنوب غرب استان لرستان است. بیشترین گویش وران این گویش زبان لری از ایل بالاگریوه ساکن در پلدختر، اندیمشک، دهلران، آبدانان، دره شهر، جنوب خرم آباد و دورود و … ساکن می باشند.
لوری بالاگه ری ویی ونه
گویش بالاگریوه ای از گروه گویشهای جنوب غرب ایران است.دانشنامه ایرانیکا زبان لری را به دو دسته لری شمالی و جنوبی تقسیم کرده است و رودخانه دز را به نوعی مرز دو دسته لری شمالی و جنوبی قرار داده است که در این تقسیم بندی گویش بالاگریوه ای در کنار لری خرم آبادی، گویش نهاوندی و گویش بروجردی جز گویش های لری شمالی قرار دارد. زبان لری و گویش های مختلف آن شاخه ای از گویش های ایرانی جنوب غربی است.

پیشنهاد کاربران

#بالاگریوه به معنای قامت آتشین ( تیز و جسور ) است،
با توجه به اینکه زبان دوران باستان ایرانیان ( زاگرس نشینان ) تقریبا همان زبان لکی و متشکل از کلمات اولیه؛ اَ، وَه، یَه، سَه، اَ وَه ، اَ وَه سَه، یَه سَه، و . . . بوده، بالاگریوه به آن زبان به معنای قامت آتشین است.
بالا = قامت و، گِ رَه ( گِ ری وَه ) یعنی آتش ( آتشین ) اینکه بعضی افراد ندانسته یا دانسته سعی میکنند تاریخ را باب میل خود تفصیر کنند، مثلا بالاگریوه را ( بالاگروه ها! ) و یا نام ایل مینامند! جای تاسف دارد.
قبل از جنگ جهانی اول و جنگ چالدران که مناطق کرد نشین کشورهای ترکیه، سوریه و عراق جزء خاک ایران محسوب میشدند ساکنان مناطق ( قامیشلو و حسکه ) که اکثراً از طایفه اصیل ایرانی ( دیرک ) بودند به نام "دیرک بالاگریوه" ( مردمان قامت آتشین ) مشهور بودند، همچنین در ایران نیز منطقه ایی که مردمان این طایفه ( دیرک وند ) در آن سکونت داشتند به منطقه بالاگریوه ( دیار قامت آتشینها ) معروف است.
●در جنگ چالدران مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، سوریه و عراق از ایران جدا شدند، این سه کشور پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی با توافق انگلستان در سال ۱۹۲۳ تاسیس شدند .


کلمات دیگر: