امیرحسین اریان پور

امیرحسین آریان پور. امیرحسین آریان پور (زاده تهران ۸ اسفند ۱۳۰۳ - درگذشته تهران ۸ مرداد ۱۳۸۰) جامعه شناس، نویسنده، فرهنگ نویس، مترجم و استاد دانشگاه اهل ایران بود.
آیین پژوهش
ایبسن آشوب گرای (تهران، ۱۹۶۹)
بزرگ مردان تاریخ
جامعه شناسی هنر (۱۹۷۵)
دو منطق: ایستا و پویا
در آستانه رستاخیز (تهران، ۱۹۵۱) رساله ای در باب دینامیسم تاریخ
روانشناسی از دیدگاه واقع گرایی۷ مقاله در مجله روان شناسی دانشگاه تهران
فرویدیسم: با اشاراتی به ادبیات و عرفان
فرهنگ چهار زبانه (فارسی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی) در دست انتشار
امیرحسین آریان پور، جامعه شناس، پژوهشگر و نویسنده و مترجم ایرانی، هشتم اسفند ۱۳۰۳ در تهران به دنیا آمد.
او از اخلاف عصیانگران نایبی کاشان بود و از طرفی، نسبتی هم با خاندان ملک المورخین سپهر، نویسنده ناسخ التواریخ، داشته است. او در ۱۸ سالگی، یعنی در سال ۱۳۲۱، در مسابقات بوکس خراسان و در سال ۱۳۲۳ در مسابقات وزنه برداری چندملیتی خاور نزدیک، اول شد. او از نظریه پردازان در زمینه علم جامعه شناسی و علوم اجتماعی نیز، به شمار می آید و در گسترش آن، بیشترین تلاش ها و خدمات را در حوزه پژوهش و تحقیق، انجام داد. او در سه زمینه، انسان شناسی، جامعه شناسی و معرفت شناسی. کار او تدوین فرهنگ تفصیلی علوم اجتماعی (در حوزه فرهنگ فلسفه و جامعه شناسی) به چهار زبان فارسی، انگلیسی، فرانسه و آلمانی است که در مدت زمانی بیش از چهل سال به طول انجامیده و بی شک، یکی از مهم ترین آثار فرهنگ تفصیلی علوم در زبان پارسی و یکی از گرانبهاترین و بزرگترین آثار امیرحسین آریان پور است که حاوی سیصدهزار فیش بوده و تاکنون انتشار نیافته است.
آریان پور در جامعه شناسی، دیدگاهی ماتریالیستی داشت . وی پسرخالهٔ سهراب سپهری شاعر بزرگ معاصر و نوه نایب حسین کاشی است.

امیرحسین آریان پور. امیرحسین آریان پور (۲۷ فوریه ۱۹۲۵، تهران– ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۱، تهران) لغتنامه نویس، نویسنده، مترجم، فیلسوف، جامعه شناس و شاعر ایرانی.
• «هر محصل امروز که الزاماً روشنفکر فرداست و باید به همراه و در میان مردم، جامعه را به پیش برد، اگر از قدرت تفکر منطقی و بیداری اجتماع و شور انقلابی بی بهره باشد، از عهدهٔ رسالت بزرگ خود برنخواهد آمد. پیوسته باید کوشید که مروج روش ­های تفکر علمی و بینش تاریخی بود و به جای طلب مال و مقام و سایر مصالح فردی، ارزش های والای اجتماعی را که محورش مردم دوستی و طغیان طلبی است با زبان و عمل خود ترویج کرد. من روش «هماموزی» را پیشنهاد می دهم که در این روش، دانشجویان فرصت می یابند تا حد امکان به احراز دید علمی و بینش تاریخی برانگیخته شوند و سپس به مطالعه و مخصوصاً تحقیق فردی کشانیده شوند و معلم و استادش چه در مدرسه و چه در خارج مدرسه، در مطالعه و تحقیق آنها سهیم شود. بدین ترتیب بدون حضور و غیاب کردن و جزوه گرفتن و امتحان کردن و نمره دادن، می توان بسیاری از دانشجویان را صرفاً در جریان هم پژوهی و هم اندیشی و همکاری، به راه علم و خدمت مردمی انداخت. من به برکت این شیوه، از هزاران دانشجو درس گرفته و همواره مهر و صفا دیدم.» -> به نقل از قاسم صافی
• «نه شکوفه ای نه برگی نه ثمر نه سایه دارم/متحیرم که دهقان به چه کار کشت ما را.»• «سیر ما، سازندهٔ تاریخ ماست/سیر تاریخی کجا از ما جداست//پس اگر با شوق و آگاهی رویم/راه تاریخی خود کوته کنیم»