الیزبت استرات

الیزبت استرات (به انگلیسی: Elizabeth Strout) (زاده ۶ ژانویه ۱۹۵۶) نویسنده آمریکایی است.
• «ساختمان مدرسهٔ ابتدایی ما زیاد بزرگ نبود و جایی برای راه انداختن کتابخانه نداشت. اما در کلاس درس مان تعدادی کتاب بود که اجازه داشتیم به خانه ببریم و مطالعه کنیم. کلاس سوم که بودم با خواندن کتابی تصمیم گرفتم یک روزی خودم هم کتاب بنویسم…»• «ساده لوحانه است که فکر کنیم وقتی از کسی جدا می شویم دیگر از یاد و خاطره های او هم خلاص می شویم. این طور نیست. هرگز نمی شود کاملاً جدا شد.»• «واقعیت زندگی ما با برداشتی که دیگران از آن دارند زمین تا آسمان متفاوت است.»• «به جز جرمی، تنها دوست دیگری که در مدت زندگی در آن منطقه داشتم یک زن سوئدی قدبلند بود به نام مولا؛ ده سالی از من بزرگ تر بود، اما مثل من بچه کوچک داشت. یک روز که می خواست بچه هایش را به پارک ببرد، جلو در خانه ما ایستاد به صحبت کردن از زندگی شخصی اش؛ در مورد اینکه مادرش با او رفتار خوبی نداشته است، حرف زد و تعریف کرد. وقتی بچه اولش را به دنیا آورده بوده، دچار افسردگی شده و متخصص روان پزشک گفته است که ریشه غم و اندوهش در کمبود محبتی است که در کودکی از جانب مادرش حس می کرده و…»• «هیچ وقت نباید پیش خودمان خیال کنیم مردم را به طور کامل می شناسیم. این یک مسئله ساده به نظر می رسد؛ ولی هر چه می گذرد من بیشتر به عمق آن پی می برم.»• «واقعیت این است که پول خیلی مهم است، پول به انسان قدرت می دهد. چه در زندگی زناشویی و چه در تمام مراحل زندگی. نظر شخصی من یا دیگران در مورد پول هر چه باشد ولی حقیقت این است که پول در زندگی خیلی تأثیر دارد.»• «مامان وقتی تو یه رمان می نویسی می تونی اون روبازنویسی کنی، اماوقتی با یکی بیست سال زندگی کردی مثل یه رمانه که دیگه نمی شه بازنویسیش کرد!»• «مادرم باز با همان لحنی که در کودکی با ما صحبت می کرد گفت: «ببین لوسی بارتون، سگ لعتی! من از او ن سر مملکت نکوبیدم بیام اینجا که تو بهم بگی ما آشغالیم. اجداد من و اجداد پدرت جزو اولین کسانی بودن که به این کشور اومدن. آهای لوسی بارتون! من ننشستم توی هواپیما، بیام اینجا که تو بهم بگی آشغال! اجداد ما آدم های خوب و شایسته ای بودن. اون ها توی سواجل ماساچوسات از کشتی پیاده شدن. اون ها مردم ماهی گیری بودن که این سرزمین رو آباد کردن. این ما بودیم که این کشور رو ساختیم، و اون هایی که بهتر و شجاع تر بودن بعداً اومدن ب میدوست؛ یعنی ماها، یعنی تو، این رو هیچ وقت فراموش نکن» چند دقیقه ساکت ماندم و بعد گفتم: «باشه؛ فراموش نمی کنم» و در ادامه گفتم: «من شرمنده ام، مامان، من متاسفم»

wikiquote: الیزبت_استرات

دانشنامه عمومی

نقل قول ها