رائول روئیز

رائول روئیز (۲۵ ژوئیه ۱۹۴۱–۱۹ اوت ۲۰۱۱ در پاریس) سینماگر شیلیایی مقیم فرانسه بود. روئیز در دوران ۴۸ سالهٔ هنری خود ۱۱۳ فیلم را کارگردانی کرد و از این حیث یکی از سینماگران پرکار جهان محسوب می شود.
رائول روئیز در دوران دولت سالوادور آلنده با «جبهه سینماگران پیشرو» نزدیک به حزب سوسیالیست شیلی همکاری داشت. روئیز پس از کودتای سرهنگ ها در سال ۱۹۷۳ شیلی را ترک کرد و در فرانسه اقامت گزید. از آثار شاخص او می توان به فیلم سه زندگی و یک مرگ با بازی مارچلو ماسترویانی بازیگر ایتالیایی در سال ۱۹۹۵، شجره نامه های یک جنایت در سال ۱۹۹۷ با بازی کاترین دنو، زمان بازیافته اقتباسی سینمایی از رمانی به همین نام از مارسل پروست در سال ۱۹۹۹ و کلیمت دربارهٔ زندگی گوستاو کلیمت در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد. روئیز در روزهای پایانی عمر خود در حال تدارک ساخت فیلمی بر پایه خاطرات کودکی خود بود. او به دلیل ابتلا به بیماری ذات الریه در سن ۷۰ سالگی درگذشت. ژیل ژاکوب، مدیر جشنواره سینمایی کن فرانسه، بعد از مرگ روییز می گوید: «با مرگ این سینماگر، سینمای فرانسه یکی از بزرگ ترین نمایندگان سینمای مدرن را از دست داد.»
روئیز در سال ۱۹۸۷ فیلم بوف کور را بر اساس رمان بوف کور صادق هدایت کارگردانی کرد. روایت تک گفتاری و ذهنی رمان صادق هدایت در فیلم او نیز تکرار می شود. آپاراتچی ۳۵ ساله ای که در سینما مشغول به کار است و بیشتر فیلم های شاد عربی را نمایش می دهد راوی داستان است. آپاراتچی با تماشای چند باره فیلم ها از مرز واقعیت و خیال می گذرد. دیگر شخصیت های این فیلم مانند زن لکاته یا پیرمرد خنزرپنزری اطرافیان جوان آپاراتچی را تشکیل می دهند. فیلم روئیز مانند بوف کور هدایت ویژگی های شخصیت پریشان، خیال پرداز و اسکیزوفرنی روحی راوی را به همراه احساس بیهودگی، دلهره تنهایی، از خود بیگانگی و پریشانی و… به خوبی نمایش می دهد.
رائول روئیز در خصوص فیلمش گفته است .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}