( مصدر ) ۱ - غزل گفتن ۲ - غزل خواندن .
غزل برداشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غزل برداشتن. [ غ َ زَ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) غزل سراییدن. غزل گفتن. غزل خواندن :
غزل برداشته رامشگر رود
که پدرود ای نشاط و عیش پدرود.
که حکیمان جهان را مژه خون پالا بود.
غزل برداشته رامشگر رود
که پدرود ای نشاط و عیش پدرود.
نظامی.
مطرب از درد محبت غزلی خوش برداشت که حکیمان جهان را مژه خون پالا بود.
حافظ ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: