خارپشت جانورکی است
قبع
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قبع. [ ق ُ ] ( ع اِ ) کرنای و بوق. ( منتهی الارب ).
قبع. [ ق َ ] ( ع مص ) قِباع. بینی فشاندن خوک. || تاسه افتادن ، گویند: قبع الرجل قبعاً؛ تاسه افتاد او را. || قَبَعَ المَزادةَ، دهان توشه دان به درون نوردیده ، خورد آب را. یا گوشه توشه دان به دهان در کرد و نوشید. رجوع به قِباع شود. || پست کردن سر در سجده. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) بانگ و فریاد. || بانگ پیل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قبع. [ ق ُ ب َ ] ( ع اِ ) خارپشت. || جانورکی است دریائی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قبع. [ ق َ ] ( ع مص ) قِباع. بینی فشاندن خوک. || تاسه افتادن ، گویند: قبع الرجل قبعاً؛ تاسه افتاد او را. || قَبَعَ المَزادةَ، دهان توشه دان به درون نوردیده ، خورد آب را. یا گوشه توشه دان به دهان در کرد و نوشید. رجوع به قِباع شود. || پست کردن سر در سجده. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) بانگ و فریاد. || بانگ پیل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قبع. [ ق ُ ب َ ] ( ع اِ ) خارپشت. || جانورکی است دریائی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قبع. [ ق َ ] (ع مص ) قِباع . بینی فشاندن خوک . || تاسه افتادن ، گویند: قبع الرجل قبعاً؛ تاسه افتاد او را. || قَبَعَ المَزادةَ، دهان توشه دان به درون نوردیده ، خورد آب را. یا گوشه ٔ توشه دان به دهان در کرد و نوشید. رجوع به قِباع شود. || پست کردن سر در سجده . (منتهی الارب ). || (اِ) بانگ و فریاد. || بانگ پیل . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
قبع. [ ق ُ ] (ع اِ) کرنای و بوق . (منتهی الارب ).
قبع. [ ق ُ ب َ ] (ع اِ) خارپشت . || جانورکی است دریائی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
کلمات دیگر: