محلی بود در هرات و لوکری منسوب بدانجاست .
غفاری کوفی مکنی به ابو مالک تابعی است
غفاری کوفی مکنی به ابو مالک تابعی است
غزوان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غزوان . [ غ َزْ ] (ع ص ) قصدکننده . فعلان من الغزو و هو القصد. (از معجم البلدان ).
- ابوغزوان ؛ کنیه ٔ گربه است زیرا پیوسته موش را قصد میکند. (از اقرب الموارد).
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) کوهی به طائف . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کوهی است که شهر طائف بر پشت آن قرار دارد. (از معجم البلدان ). کوه غزوان به حدود طایف است بر او برف و یخ می باشد و در ملک عرب بر هیچ کوه دیگر نبود. (نزهة القلوب چ لیدن ص 198). کوهی است در «مغرب » یا قبیله ای است که بدان نسبت داده اند. (ازتاج العروس ). رجوع به نزهة القلوب چ لیدن ص 2 شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( ع ص ) قصدکننده. فعلان من الغزو و هو القصد. ( از معجم البلدان ).
- ابوغزوان ؛ کنیه گربه است زیرا پیوسته موش را قصد میکند. ( از اقرب الموارد ).
غزوان. [ غ َ زَ ] ( ع مص ) جنگ کردن با دشمن. در پی جنگ و غارت دشمن گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). به جنگ دشمنان رفتن و غارت کردن آنان در دیار ایشان. غَزْوْ. غَزاوَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غزو شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) کوهی به طائف. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کوهی است که شهر طائف بر پشت آن قرار دارد. ( از معجم البلدان ). کوه غزوان به حدود طایف است بر او برف و یخ می باشد و در ملک عرب بر هیچ کوه دیگر نبود. ( نزهة القلوب چ لیدن ص 198 ). کوهی است در «مغرب » یا قبیله ای است که بدان نسبت داده اند. ( ازتاج العروس ). رجوع به نزهة القلوب چ لیدن ص 2 شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) محله ای است درهرات. ( از معجم البلدان ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن اسماعیل. جهشیاری داستانی از وی درباره یحیی بن خالد و فضل نقل کرده است. رجوع به کتاب الوزراء و الکتاب تألیف جهشیاری چ مصر 1357 هَ. ق. ص 196 شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن جریر. تابعی و ثقه است. ( از تاج العروس ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن قاسم بن علی بن غزوان مازنی ، مکنی به ابوعمرو. او از ابن مجاهد و ابن شنبوذ دانش فراگرفت و ماهر و ضابط و شدیدالاخذ وواسعالروایة بود، و مرگ او در اواخر قرن چهارم هجری قمری در مصر اتفاق افتاد. ( از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 226 ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابوحاتم ، تابعی است.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) غفاری کوفی ، مکنی به ابومالک. تابعی است. رجوع به ابومالک شود.
- ابوغزوان ؛ کنیه گربه است زیرا پیوسته موش را قصد میکند. ( از اقرب الموارد ).
غزوان. [ غ َ زَ ] ( ع مص ) جنگ کردن با دشمن. در پی جنگ و غارت دشمن گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). به جنگ دشمنان رفتن و غارت کردن آنان در دیار ایشان. غَزْوْ. غَزاوَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غزو شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) کوهی به طائف. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کوهی است که شهر طائف بر پشت آن قرار دارد. ( از معجم البلدان ). کوه غزوان به حدود طایف است بر او برف و یخ می باشد و در ملک عرب بر هیچ کوه دیگر نبود. ( نزهة القلوب چ لیدن ص 198 ). کوهی است در «مغرب » یا قبیله ای است که بدان نسبت داده اند. ( ازتاج العروس ). رجوع به نزهة القلوب چ لیدن ص 2 شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) محله ای است درهرات. ( از معجم البلدان ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن اسماعیل. جهشیاری داستانی از وی درباره یحیی بن خالد و فضل نقل کرده است. رجوع به کتاب الوزراء و الکتاب تألیف جهشیاری چ مصر 1357 هَ. ق. ص 196 شود.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن جریر. تابعی و ثقه است. ( از تاج العروس ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابن قاسم بن علی بن غزوان مازنی ، مکنی به ابوعمرو. او از ابن مجاهد و ابن شنبوذ دانش فراگرفت و ماهر و ضابط و شدیدالاخذ وواسعالروایة بود، و مرگ او در اواخر قرن چهارم هجری قمری در مصر اتفاق افتاد. ( از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 226 ).
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) ابوحاتم ، تابعی است.
غزوان. [ غ َزْ ] ( اِخ ) غفاری کوفی ، مکنی به ابومالک. تابعی است. رجوع به ابومالک شود.
غزوان . [ غ َ زَ ] (ع مص ) جنگ کردن با دشمن . در پی جنگ و غارت دشمن گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). به جنگ دشمنان رفتن و غارت کردن آنان در دیار ایشان . غَزْوْ. غَزاوَة. (اقرب الموارد). رجوع به غزو شود.
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) ابن اسماعیل . جهشیاری داستانی از وی درباره ٔ یحیی بن خالد و فضل نقل کرده است . رجوع به کتاب الوزراء و الکتاب تألیف جهشیاری چ مصر 1357 هَ . ق . ص 196 شود.
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) ابن جریر. تابعی و ثقه است . (از تاج العروس ).
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) ابن قاسم بن علی بن غزوان مازنی ، مکنی به ابوعمرو. او از ابن مجاهد و ابن شنبوذ دانش فراگرفت و ماهر و ضابط و شدیدالاخذ وواسعالروایة بود، و مرگ او در اواخر قرن چهارم هجری قمری در مصر اتفاق افتاد. (از حسن المحاضرة فی اخبار مصر و القاهرة ص 226).
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) ابوحاتم ، تابعی است .
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) غفاری کوفی ، مکنی به ابومالک . تابعی است . رجوع به ابومالک شود.
غزوان . [ غ َزْ ] (اِخ ) محله ای است درهرات . (از معجم البلدان ) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
کلمات دیگر: