گرفتن روح گرفتن جان
قبض جان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قبض جان. [ ق َ ض ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گرفتن روح. گرفتن جان :
همی فرست به تسلیم و قبض جان ملکی
که از سلامت ایمان بود بشیر مرا.
از پی تهذیب ملک قبض کنی جان خصم
کز پی تریاک نوش نفع کند زهرمار.
همی فرست به تسلیم و قبض جان ملکی
که از سلامت ایمان بود بشیر مرا.
سوزنی.
- قبض کردن جان ؛ گرفتن جان : از پی تهذیب ملک قبض کنی جان خصم
کز پی تریاک نوش نفع کند زهرمار.
خاقانی.
کلمات دیگر: