( فرحجة ) فرحجة. [ ف َ ح َ ج َ ] ( ع مص ) دوری گذاشتن میان هر دو پای خود در رفتن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فرحجه
لغت نامه دهخدا
فرحجة. [ ف َ ح َ ج َ ] (ع مص ) دوری گذاشتن میان هر دو پای خود در رفتن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
کلمات دیگر: