بارگه

مخفف بارگاه

بارگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف بارگاه باشد بمعنی دربار. قصرشاهان. بارگاه. ( ناظم الاطباء ) ( دِمزن ) :
من آن بارگه را یکی بنده ام
دل از مهتری پاک برکنده ام.هر آنکس که باشد ازایرانیان
ببندد بدین بارگه بر میان.به آواز از آن بارگه بار خواست
چو بگشاد در باغبان رفت راست.از بر ایوان ماه بارگهی خوب بود
ساکن آن خواجه فاضل و نیکوبیان.بارگه شمس دین طاهر بوجعفر آنک
از شب گیسوی اوست باد سحر مشکبار.ما بارگه دادیم این رفت ستم بر ما
بر قصر ستمکاران تا خود چه رسدخذلان.بارگه بر سپهر زد بهرام
بار خود کرد بر خلایق عام.بارگهی یافتم افروخته
چشم بد از دیدن آن دوخته.مغنی ماند و شاهنشاه و شاپور
شدند آن دیگران از بارگه دور.ترا در اندرون پرده ره نیست
که هر سرهنگ مرد بارگه نیست.چو تو هادی شدی بر خود نگه کن
بدان خود را و قصد بارگه کن.حکیم از بخت بیسامان برآشفت
برون از بارگه میرفت و میگفت. || بندر. بارانداز. بارکده : و این شهر [ ترمذ ] بارگه ختلان و چغانیان است. ( حدود العالم ). فنصور، شهری است بزرگ جای بازرگانان و ازو کافور بسیار خیزد و بارگه دریاست. ( حدود العالم ). لمغان ، بر کران رود نهاده است و بارگه هندوستان است و جای بازرگانان است. ( حدود العالم ). هرموز بر نیم فرسنگ دریای اعظم است جایی سخت گرم است و بارگه کرمان است. ( حدود العالم ). انبیر... بارگه بلخ و با نعمت بسیار است. ( حدود العالم ).
بارگه عسکری است دو لب شیرینت
پاره عسکر مگر بلب زده داری.رجوع به بارگاه و بارجا و بارجاه و بارچاه ورشیدی شود. || این کلمه در تاریخ بیهق آمده است و ظاهراً بمعنی شکوفه و بار درخت است : و اگر دایم آب یابد [ درخت بادام ] سبز بود اما قوی نگردد و بارگه نسازد. ( تاریخ بیهق ).