پیر شدن

( مصدر ) کلان سال شدن کهن سال گشتن

پیر شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) دیرینه سال گشتن. کلانسال گشتن. شیر شدن موی. ( مجموعه مترادفات ). کافور در محاسن کشیدن. مژگان سفید کردن. ( مجموعه مترادفات ). مشک را کافور کردن. ( مجموعه مترادفات ). کهن سال شدن. بسالخوردگی رسیدن. تقنر. ( منتهی الارب ). تطبیخ. ( منتهی الارب ). عجوز. ( دهار ). شیخ. ( تاج المصادر ). شیخوخة. ( تاج المصادر ). شمط. بلاء. بلی. شیب. شیبة. مشیب. تشییخ. جلالة. تنییب. تبدین. ( از منتهی الارب ) :
تا پیر نشد مرد نداند خطر عمر
تا مانده نشد مرغ نداند خطر بال.چون پیر شدی ز کودکی دست بدار.مرغ پرنده اگر در قفسی پیر شود
همچنان طبع فرامش نکند پروازش.یارب دعای پیر و جوانت رفیق باد
تا آن زمان که پیر شوی دولتت جوان.آدمی پیرچو شد حرص جوان میگردد
خواب در وقت سحرگاه گران میگردد.کفت الناقة کفوفاً؛ پیرشدن ناقه پس سوده و کوتاه گردیدن تمام دندانش از پیری. ( منتهی الارب ). رد قفاً او رد علی قفاً؛ پیر شد. ( منتهی الارب ). فورض ؛ پیر شدن گاو. چهاردندان شدن او. ( مجمل اللغة ). غسو؛ نیک پیر شدن. ( منتهی الارب ).
- پیر شدن دست و جز آن ؛ ترنجیده گشتن پوست تن بمجاورت آب حمام و آب آهک و امثال آن. چین و شکن پدید آمدن در بعضی دستها و پایها بواسطه آب حمام و غیره.

کهولت