زبان پر بودن

کنایه از خشمناک بودن سخنی را فراوان گفتن

زبان پر بودن. [ زَ پ ُ دَ ] ( مص مرکب )... از سخنی ؛ آن سخن را فراوان گفتن. || زبان پر ازگفتار تلخ بودن ؛ کنایه از خشمناک بودن :
چنین گفت چون او بیامد ببلخ
زبان و روان پر ز گفتار تلخ. || زبان پر از نفرین بودن ؛ کنایه از بیزار بودن از کسی :
همه دل پر از درد و دیده پرآب
زبان پر ز نفرین افراسیاب.