و راه پوئیدن . راه سپردن . راه رفتن .
راه پوییدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
راه پوییدن. [ دَ ] ( مص مرکب ) راه پوئیدن.راه سپردن. راه رفتن. ( از ارمغان آصفی ). راه نوردیدن. ( از آنندراج ). طی طریق کردن. شتافتن :
راه بی حاصل مپوی و یار بی پروا مگیر
تخم در خارا میفشان خشت بر دریا مزن.
راه بی حاصل مپوی و یار بی پروا مگیر
تخم در خارا میفشان خشت بر دریا مزن.
قاآنی.
کلمات دیگر: