زبان تیز

زبان گشاده در سخن نوک تیز

زبان تیز. [ زَ ] ( ص مرکب ) زبان گشاده در سخن. طلق اللسان. زبان آور. گویا. اَذلَق.( منتهی الارب ). بَلتَعی . ( منتهی الارب ) :
کندپایم در حضور اما زبان تیزم بمدح
تیزی شمشیر گویا برنتابد بیش از این.درختش ز طوبی دل آویزتر
گیاهش ز سوسن زبان تیزتر. || نوک تیز :
غمزه زبان تیزتر از خارها
جعد گره گیرتر از کارها.