صحن پالوده

کنایه از اندام نهانی زن بکراست

صحن پالوده. [ ص َ ن ِ دَ ] ( اِ مرکب ) کنایه از اندام نهانی زن بکر است. ( آنندراج از شرح سکندرنامه ). || در دو بیت ذیل نظامی «صحن پالوده » بمعنی صحن ( بشقاب ، کاسه ) پالوده ( فالوذج ) است. رجوع به پالوده شود :
انگبین بروغن آلوده
چرب و شیرین چو صحن پالوده.شهد انجیر و مغزبادامش
صحن پالوده کرده در جامش.