DSC یک تکنیک تحلیل دمایی است که در آن تفاوت در میزان حرارت مورد نیاز برای افزایش دمای نمونه و مرجع، به عنوان یک تابع دما اندازه گیری می شود.نمونه و مرجع هر دو در محدودهٔ دمایی نزدیکی در سراسر آزمایش حفظ می شوند، عموماً برنامه دمایی آنالیز DSC به گونه ای طراحی می شود که نگه دارندهٔ نمونه تغییر دمایش تابع خطی از زمان باشد. نمونه مرجع باید یک ظرفیت گرمایی به خوبی مشخص شده داشته باشد که بیش از دامنه دمایی که اسکن می شود باشد.این تکنیک در سال ۱۹۶۰ توسط E.S. Watson و M.J. O'Neill توسعه یافت و در سال ۱۹۶۳ در کنفرانس پتسبورگ در مورد آنالیز شیمیایی اسپکتروسکوپی کاربردی به صورت تجاری معرفی شد.DSC وسیله ای برای اندازه گیری انرژی و محاسبهٔ دقیق ظرفیت گرمایی به شمار می رود.به این ترتیب…
اساس اولیه و بنیادین این تکنیک آن است که: وقتی که نمونه به سمت یک تبدیل حالت فیزیکی می رود مانند تغییر فاز گرمای بیشتر یا کمتری نیاز است. برای نگه داشتن هر دو (نمونه و مرجع) در دمای مشابه حین حرارت دادن مشاهده می کنیم که گرمای کمتر یا بیشتری برای نمونه نیاز است که این بستگی به این دارد که این پروسه گرماگیر یا گرما زا باشد.برای مثال: زمانی که یک جامد ذوب می شود به نمونه باید حرارت بیشتری نسبت به مرجع برای افزایش دما داده شود.این حالت از جذب حرارت توسط نمونه هنگامی که تغییر فاز آن گرماگیر باشد ناشی می شود. همچنین در حالتی که نمونه در این روند گرمازا باشد (مانند فرایند کریستالیزاسیون) حرارت کمتری برای افزایش دمای نمونه نیاز است. با مشاهدهٔ تفاوت حرارت داده شده بین نمونه و مرجع DSCهمچنین قادر به اندازه گیری میزان گرمای جذب شدهٔ یا آزاد شده در طول تغییر فاز است.DSC می تواند برای بررسی تغییر فازهای دیگری مانند انتقال شیشه ای و … مورد استفاده قرار گیرد این دستگاه در صنعت به عنوان یک ابزار کنترل کیفیت در ارزیابی خلوص نمونه استفاده می شود.
روش دیگری است که اشتراک های زیادی با DSC دارد. در این روش نمونه و مرجع عیناً هر دو حرارت داده می شوند تا تغییر فاز داده شود. در این پروسه تفاوت دمایی بین مرجع و نمونه بررسی می شود DSCوDTAهردو اطلاع های مشابهی به ما می دهند.
نتیجه یک آزمایش DSC یک منحنی از شار حرارت نسبت به دما یا یا به زمان است.دوگونه متفاوت از این دماها وجود دارد: گرمازا و گرماگیرگرمازا: نتیجه به صورت یک پیک مثبت یا منفی در نمودار نشان داده می شود که بستگی به دستگاه مورد استفاده دارداین منحنی برای آنتالپی از تغییر فاز استفاده می شود. این کار با انتگرال گیری از پیک متناظر با انتقال انجام شده و استفاده از فرمول زیر صورت می گیرد.
اساس اولیه و بنیادین این تکنیک آن است که: وقتی که نمونه به سمت یک تبدیل حالت فیزیکی می رود مانند تغییر فاز گرمای بیشتر یا کمتری نیاز است. برای نگه داشتن هر دو (نمونه و مرجع) در دمای مشابه حین حرارت دادن مشاهده می کنیم که گرمای کمتر یا بیشتری برای نمونه نیاز است که این بستگی به این دارد که این پروسه گرماگیر یا گرما زا باشد.برای مثال: زمانی که یک جامد ذوب می شود به نمونه باید حرارت بیشتری نسبت به مرجع برای افزایش دما داده شود.این حالت از جذب حرارت توسط نمونه هنگامی که تغییر فاز آن گرماگیر باشد ناشی می شود. همچنین در حالتی که نمونه در این روند گرمازا باشد (مانند فرایند کریستالیزاسیون) حرارت کمتری برای افزایش دمای نمونه نیاز است. با مشاهدهٔ تفاوت حرارت داده شده بین نمونه و مرجع DSCهمچنین قادر به اندازه گیری میزان گرمای جذب شدهٔ یا آزاد شده در طول تغییر فاز است.DSC می تواند برای بررسی تغییر فازهای دیگری مانند انتقال شیشه ای و … مورد استفاده قرار گیرد این دستگاه در صنعت به عنوان یک ابزار کنترل کیفیت در ارزیابی خلوص نمونه استفاده می شود.
روش دیگری است که اشتراک های زیادی با DSC دارد. در این روش نمونه و مرجع عیناً هر دو حرارت داده می شوند تا تغییر فاز داده شود. در این پروسه تفاوت دمایی بین مرجع و نمونه بررسی می شود DSCوDTAهردو اطلاع های مشابهی به ما می دهند.
نتیجه یک آزمایش DSC یک منحنی از شار حرارت نسبت به دما یا یا به زمان است.دوگونه متفاوت از این دماها وجود دارد: گرمازا و گرماگیرگرمازا: نتیجه به صورت یک پیک مثبت یا منفی در نمودار نشان داده می شود که بستگی به دستگاه مورد استفاده دارداین منحنی برای آنتالپی از تغییر فاز استفاده می شود. این کار با انتگرال گیری از پیک متناظر با انتقال انجام شده و استفاده از فرمول زیر صورت می گیرد.
wiki: گرماسنجی افتراقی