برنامه محیط زیست ملل متحد

برنامه محیط زیست ملل متحد (به انگلیسی: United Nations Environment Programme) با نام اختصاری (یو. اِن. ئی. پی - UNEP) نهادی وابسته به سازمان ملل متحد است که فعالیت های زیست محیطی اعضای خود را هماهنگ نموده، در توسعهٔ مشارکت کشورها در اجرای دقیق سیاست ها و تشویق های گسترش قابل تحمل مؤثر بر طبیعت از میان شیوه های دقیق محیطی مساعدت می نماید. این انجمن در نتیجه کنفرانس سازمان ملل بر روی محیط انسان در سال ۱۹۷۳ پایه گذاری شد و اداره مرکزی آن در نایروبی، کنیا قرار دارد.
فعالیت های این انجمن سطح وسیعی از موضوعات راجع به جو زمین و اکوسیستم های زمینی را تحت پوشش قرار می دهد. این موضوعات نقشی قابل توجه را در گسترش قراردادهای بین المللی محیطی، ارتقاء دانش محیطی و اطلاعات و روشن نمودن راه افراد متعامل با سیاست بوده، کار بر روی گسترش و کاربرد سیاست با دولت های ملی و نهادهای منطقه ای و کار در رابطه با سازمان های غیردولتی محیطی (ای ان جی ا اس) را دنبال می کند.
یو ان ای پی در گسترش رهنمودها و معاهدات مبتنی بر موضوعاتی همچون بازرگانی بین المللی در مواد شیمیائی بالقوه مضر، فرا مرزی آلودگی هوا، و آلودگی آبراه های بین المللی مساعدت نموده است.
سازمان هواسنجی جهانی و یو ان ای پی هیئت درون دولتی ناظر بر تغییرات آب و هوا (آی پب سی سی) را در سال ۱۹۸۸ بنا نهادند. همچنین یو ان ای پی، یکی از چند آژانس اجرائی جهت تأسیسات محیطی جهانی (جی ای اف) می باشد.

برنامۀ محیط زیست مللِ متّحد (United Nations Environment Program (UNEP
برنامه محیط زیست مللِ متّحد
(کوته نوشت: یونِپ) نهادی تشکیل شده در ۱۹۷۲ براساس تصمیم مجمع عمومی سازمان ملل متحد با هدف ترویج همکاری بین المللی در زمینۀ مسائل زیست محیطی. برخی از وظایف این نهاد عبارت اند از نظارت مستمر بر محیط زیست از طریق برنامه ای موسوم به «دیده بان زمین»، تحلیل روندها، گردآوری و انتشار اطلاعات، اتخاذ سیاست های زیست محیطی معقول، و جرح و تعدیل طرح های حفاظت از محیط زیست به منظور سازگار کردن آن ها با نیازها و اولویت های کشورهای در حال توسعه. یونپ اجرای طرح هایی را در زمینه های زیر آغاز کرده است: لایۀ اُزون، اقلیم، حمل و نقل و دفع فضولات، محیط زیست دریایی، شبکه های آب، زوال خاک، از بین رفتن جنگل ها، تنوع زیستی، محیط زیست شهرها، توسعۀ پایدار، صرفه جویی در مصرف انرژی، سکونت گاه های بشری و مسائل جمعیت، بهداشت، مواد شیمیایی سمّی، حقوق محیط زیست، و آموزش و پرورش. برنامۀ محیط زیست ملل متحد منابع خود را از بودجۀ کلی سازمان ملل، کمک های اعضا، و صندوق های امانی تأمین می کند. بودجۀ یونپ به نسبت سرشکن می شود؛ ۲۰ درصد به مناطق مختلف جهان و ۸۰ درصد به طرح های جهانی تخصیص می یابد. اما یونپ سازمان اعطاکنندۀ منابع مالی نیست. از منابع برنامۀ محیط زیست ملل متحد برای راه اندازی برنامه هایی استفاده می شود که پس از راه اندازی از دیگر منابع، ازجمله سازمان های دولتی و زیست محیطی، بودجه کسب می کنند. این نهاد همکاری نزدیکی با دیگر نهادهای ملل متحد به ویژه «سازمان خواربار و کشاورزی» (فائو)، «سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد» (یونسکو)، و «سازمان بهداشت جهانی» (هو) دارد. «کمیتۀ اجرایی هماهنگی ها» نقش رابط را میان یونپ و دیگر کارگزاری های ملل متحد و برنامه های وابسته به سازمان ملل ایفا می کند. شورای حاکم یونپ، هر دو سال یک بار تشکیل جلسه می دهد. مقر این سازمان در نایروبی واقع در کشور کنیا است.