کلمه جو
صفحه اصلی

ادب الدنیا و الدین

دانشنامه آزاد فارسی

اَدَب الدنیا و الدین
کتابی از ابوالحسن ماوِرْدی در اخلاق عملی و آداب اجتماعی و فضایل دینی براساس قرآن و حدیث و اشعار و کلمات بزرگان اسلامی. این کتاب مشتمل بر پنج بخش است: در برتری خود و نکوهش هوی، در ادب علم؛ در ادب دین؛ در ادب دنیا؛ در ادب نفس. برخی ویژگی های این کتاب عبارت اند از دربرداشتن نکات اقتصادی و سیاسی مهم، حسن انتخاب مؤلف در آوردن شعرها و عبارات حکمت آمیز و ذکر نکات تربیتی جالب در آموزش.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] أدب الدنیا و الدین (کتاب). کتاب ادب الدنیا و الدین نوشته ابو الحسن ماوردی در موضوع ادب و اخلاق به زبان عربی تألیف گردیده است.
ابو الحسن علی بن محمد بن حبیب البصری المعروف بالماوردی (۳۶۴- ۴۵۰ ق) در دوران شکوفایی علوم اسلامی در بصره به دنیا آمد. مقدمات علوم را نزد ابو القاسم صیمری آموخت. آنگاه به بغداد رفت و در محله «الزعفرانی» بغداد سکونت گزید و به آموزش و شنیدن احادیث مشغول شد. فقه را نزد ابو حامد اسفرایینی فرا گرفت. چون از آموختن علوم مرسوم فراغت یافت در بغداد و بصره به تدریس علوم حدیث و تفسیر پرداخت. در علوم دیگری چون فقه ، ادبیات ، نحو ، فلسفه ، سیاست ، علوم اجتماع و اخلاق مبرز بود. وی بارها در ممالک گوناگون به قضاوت مامور گردید تا اینکه در نهایت قاضی القضاة بغداد شد. وی در اصول و فروع فقه، شافعی و در اصول اعتقادی به اعتزال گرایش داشت. وی از سران فقه شافعی و بزرگان این مذهب بود. هر کس کتاب « الحاوی » او را مطالعه کند به تبحر و دانش وسیع او نسبت به مذهب شافعی گواهی خواهد داد. ماوردی در بغداد وفات یافت و در «باب الحرب» مدفون گردید و خطیب بغدادی بر او نماز گزارد.


کلمات دیگر: