القاگر

«اِلْقاگَر» افزارهای الکترونیکی، غیرفعّال (Passive) و معمولاً دو پایانه است که به آن «پیچه»، «سیم پیچ» یا «سِلف» نیز می گویند. القاگر، در برابر تغییرهای جریان الکتریکی مقاومت می کند. این افزاره معمولاً از رسانایی مانند یک سیم که به صورت سیم پیچ درآمده است و به دور هستهای از جنس آهن یا کربن خاص به نام «فِرّیت» پیچیده شده تشکیل می شود.
مدار الکتریکی
القاوَری
ترانسفورماتور
خازن
شار مغناطیسی
قانون لِنْز
هنگامی که جریان الکتریکی از القاگر بگذرد، میدان مغناطیسی درونش ایجاد می شود و انرژی در این میدان مغناطیسی موقت ذخیره می شود. وقتی شدت جریان الکتریکی تغییر کند، میدان مغناطیسی متغیّر با زمان، ولتاژی را در رسانا القا می کند و بر اساس «قانون القای الکترومغناطیسی فارادِی»، این ولتاژ مانع از تغییر جریانی می شود که در القاگر قرار داشت؛ بنا بر «قانون لِنْز»، مسیر یک نیروی محرّکه ی الکتریکی (emf) مخالف مسیر جریانی است که آن را سبب شده است.
مشخصهٔ اصلی القاگر، «القاوَری» می باشد که یکایش در دستگاه بین المللی یکاها (SI)، «هِنری» است و با (H) نمایانده می شود که به نام «جوزِف هِنری»، دانشمند و فیزیکدان آمریکایی سدهٔ نوزدهم میلادی، نامگذاری شده است.
بیشتر القاگرها هستهای آهنربایی، ساخته شده از آهن یا فِریت دارند که سیم پیچ به دور آن ها بسته می شود و باعث افزایش میدان مغناطیسی و القاوَری می شود.

اِلقاگَر (inductor)
وسیله ای در مدار الکتریکی، دارای خاصیت القاکنندگی.