امانت بین کتابخانه ای

امانت بین کتابخانه ای به عنوان نخستین گام در همکاری بین کتابخانه ها عبارت است از ارسال یک رکورد یا رسانه از یک نهاد دارنده به یک نهاد درخواست کننده با هدف در دسترس قرار دادن منابع کتابخانه ای برای سایر پژوهشگران و کاربران در بخش ها و مکان های دیگر. این فرایند به استفاده کننده امکان می دهد به حداکثر دانش واطلاعات ثبت شده در شکل ها ی گوناگون دسترسی پیدا کند.
امانت بین کتابخانه ای نوعی همکاری بین کتابخانه ایست و نوعی فعالیت اشتراک منابع نیز محسوب می شود.
تورم و افزایش بی رویه قیمت منابع اطلاعاتی به ویژه نشریات علمی، فشار اقتصادی، کاهش بودج، و محدودیت فیزیکی در دهه های اخیر مشکلات متعددی برای کتابخانه ها در تدارک دسترسی به منابع اطلاعاتی برای کاربرانشان ایجاد کرده است. همه این موارد موجب شده که کتابخانه ها برای مقابله با این مشکلات و به منظور صرفه جویی در هزینه ها و افزایش دسترسی از سیاست مالکیت منابع به سیاست دسترسی به منابع و اشتراک منابع روی آورند.در کنار مشکلات اقتصادی، انتشار روزافزون اطلاعات به اشکال مختلف نظیر کتاب، گزارش، و ا نواع منابع دیجیتال و الکترونیکی هیچ کتابخانه ای قادر به گردآوری همه اطلاعات مورد نیاز جامعه استفاده کننده خود نیست، زیرا از نظر بودجه، نیروی انسانی وفضا دارای امکانات محدودی است. یک راه حل منطقی برای حل این مشکل، روی آوردن به اشتراک منابع و همکاری های بین کتابخانه ایست.
در گذشته، امانت کتابخانه ای منابع چاپی نیازمند وجود یک فهرستگان روزآمد از منابع کتابخانه ها و تدوین خط مشی مدون و مصوب برای اجرای نظام امانت بین کتابخانه ای بود. با گسترش شبکه های اینترنتی، فهرستگان ها به شکل الکترونیکی درآمده و روی اینترنت قرار گرفتند. علاوه بر فهرستگان، وجود نیروی انسانی آموزش دیده نیز از پیش نیازهای اجرای امانت بین کتابخانه ایست.