درخشان کردن

اضی

درخشان کردن. [ دُ / دَ / دِ رَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) نورانی کردن. تاباندن.روشن کردن. زدودن تیرگی و تابناک کردن :
کنون باتو آیم به درگاه اوی
درخشان کنم تیره گون ماه اوی.بدو گفت خسرو که با رنج تو
درخشان کنم زین سخن گنج تو.چوپیدا شود کژی و کاستی
درخشان کنم پیش تو راستی.سواری فرستم به نزدیک تو
درخشان کنم رای تاریک تو.چو اینها فرستد به نزدیک من
درخشان کند جان تاریک من.بدین کس فرستم به نزدیک اوی
درخشان کنم رای تاریک اوی.چو جفت من آید به نزدیک تو
درخشان کند رای تاریک تو.تمرغ ؛ درخشان و لغزان کردن اندام را.( از منتهی الارب ).