خون ریختن

نزف

( مصدر ) کشتن کشتار کردن .

خون ریختن. [ ت َ ] ( مص مرکب ) ریختن خون. کشتن و کشتار کردن. ( ناظم الاطباء ). سفک. ( ترجمان القرآن ) ( تاج المصادر بیهقی ). سفح. ( دهار ) :
اگر من سزایم بخون ریختن
ز دار بلند اندر آویختن.ببیند کنون راه خون ریختن
بیاساید از رنج و آویختن.که خون ریختن نیست آئین من
نه بد کردن اندر خور دین من.جهان خواستی یافتی خون مریز
مکن بی گنه بر تن من ستیز.گرش مانم بدو کارم تباهست
و گر خونش بریزم بی گناهست.چند غبار ستم انگیختن
آب خود و خون کسان ریختن.خون صاحبنظران ریختی ای کعبه حسن
قتل اینان که روا داشت که صید حرمند.که نه من ز دست عشقت ببرم بعاقبت جان
تو مرا بکش که خونم ز تو خوبتر نریزد.ای چشم و چراغ دیده حی
خون ریختنم چه میکنی هی.فتنه انگیزی وخونریزی و خلقی نگرانند
وه چه شیرین حرکاتی و چه مطبوع کلامی.بهر سلاح که خون مرا بخواهی ریخت
حلال کردمت الا بتیغ بیزاری.اگرم تو خون بریزی بقیامتت نگیرم
که میان دوستان اینهمه ماجرا نباشد.خونت برای قالی سلطان بریختند
ابله چرا نخفتی بر بوریای خویش.ندانمت که اجازت نوشت و فتوی داد
که خون خلق بریزی ، مکن که کس نکند.چو بازآمد از راه خشم و ستیز
بشمشیرزن گفت خونش بریز.به بی رغبتی شهوت انگیختن
برغبت بود خون خود ریختن.گه بخون ریختنم برخیزند
گه به بد خواستنم بنشینند.