ناو محافظ

ناوچه یا ناومحافظ یاپاس ناو نوعی کشتی جنگی سبک و کوچک است. تعریف ناوچه در چند قرن اخیر تفاوت کرده و کشتی های متفاوتی به این نام معروف شده اند. به آن ناو محافظ نیز می گویند.
ناومحافظ های امروزی نوع کوچک شده ای از ناوشکن ها محسوب می شوند که سبکتر هستند و تسلیحات کمتری در اختیار دارند. وزن آن ها بین ۱ تا ۷ هزار تن و طول آن ها ۹۰ تا ۱۳۰ متر است. وظیفه اصلی آن ها مقابله با حملات زیردریایی ها و شناورهای سبک تندرو است. امروزه ناومحافظها از محبوب ترین شناورهای جنگی هستند چراکه کارایی بالایی نسبت به هزینه های تولید و نگهداری خود دارند.
فرهنگستان زبان فارسی، پاس ناو، ناومحافظ (frigate) را این گونه تعریف می کند: «نوعی کشتی جنگی که می تواند به طور مستقل یا همراه با نیروهای آب خاکی و ضربتی و ضد زیرسطحی علیه تهدیدات سطحی یا زیرسطحی و هوایی عمل کند و سلاح های آن شامل توپ های سه و پنج اینچی دومنظوره و سلاح پیشرفتهٔ ضد زیردریایی است.»
ترکیب معمول تسلیحاتی ناومحافظ های مدرن شامل چند لانچر موشک های ضدکشتی، یک توپ مسلسل کالیبر متوسط (۵۷ تا ۱۱۴ م م)، چند پرتابگر اژدر و یک سیستم دفاع نزدیک می شود. بسیاری از آن ها به موشک های ضدهوایی کوتاه برد و یک یا چند توپ ضدهوایی هم مجهز هستند و برخی از آن ها آشیانه ای برای نگهداری یک یا دو بالگرد دارند. اغلب ناومحافظ ها نیز با ترکیبی از موتورهای دیزلی و موتورهای توربین گاز تأمین می شود. رادارهای جستجوی هوایی، سونار، سیستم های کنترل آتش، تجهیزات جنگ الکترونیک و پادکارهای اخلال گر علیه موشک های مهاجم نیز از تجهیزات معمول ناوچه هاست.

ناوِ محافظ (frigate)
(یا: فریگیت) کشتی جنگی محافظ و کوچک تر از ناوشکن. قبل از ۱۹۷۵ این نام به کشتی جنگی بزرگ تر از ناوشکن و کوچک تر از رزم ناو سبک اطلاق می شد. در قرن های ۱۸ و ۱۹، ناو محافظ کشتی جنگی کوچک و سریعی بود. فریگیت مدل ۲۳ بریتانیا (۱۹۸۸) زره پوش و مسلح به سلاح سنگین (توپ دریایی۴.۵ اینچی، ضد موشک سی ولف ۳۲ و موشک های ضد هوایی، و موشک سطح به سطح) است و برای تعیین موقعیت زیردریایی ها بال گردی بزرگ دارد و میکروفون های زیر آبی نیز در پاشنۀ کشتی نصب شده است. موتورهای آن دیزلی ـ الکتریکی، با قدرت هفده گره دریایی و توربین های گازی، مخصوص شتاب دادن به سرعت تا ۲۸ گره دریایی اند.