هاله نور

هاله نور حلقه ای نورانی است که هنرمندان بر دور سر افراد مقدس ترسیم می کنند. این حلقه معمولاً به رنگ زرد یا سفید و گاهی، که به شکل شعله است، قرمز می باشد. این روش در آثار هنری اکثر ادیان از جمله اسلام، مسیحیت، هندویسم، بودیسم و روم و یونان باستان دیده می شود. هاله (هالو) کلمه ای است که احتمالاً ریشه یونانی "الو" (به یونانی: ἅλως) یا فارسی دارد در ادبیات فارسی اَلو Alou همواره به معنی آتش و شعله و بعضاً نور به کار رفته است ابن بطوطه در سفرنامه خود می گوید به تماشای مرده سوزی در هند رفتیم زنان آنها نیز خود را در میان آتش انداختند یکی از زنان گفت مرا از الو می ترسانید مرا از اَتیش و الو ترسی نیست و خود را بدرون آتش انداخت . لغتنامه دهخدا می نویسد الو به شعله آتش گویند.
هاله نور محمود احمدی نژاد
معنی الو

هالِۀ نور (halo)
حواریون مسیح
در آثار هنری، حلقۀ نور دور سر قدیسان یا شخصیت های مقدس. تاج خورشید هم نامیده می شود، به ویژه زمانی که همۀ پیکره را دربر گیرد. هالۀ نور، احتمالاً برگرفته از هنر مصر است که در آن قرصِ خورشید تابان در پشت سر آتون، خدای خورشید، می درخشد. همچنین در بسیاری از روایات، قدیسان مسیحی با چهره های نورانی متجلّی می شوند، که مشابه تجلّی مسیح است. هالۀ نور (یا هالۀ تقدّس) در هنرِ هند، مشرق زمین، یونان و روم باستان، و از حدود قرن ۵م در سراسر اروپا، به منزلۀ نماد قِداست به کار می رفته است. در هنر بیزانسی نشانۀ قدرت بوده، و در بازنمایی شیطان و دیگر مظاهر نیرومند شرّ تصویر می شده است. بسیاری از امپراتوران رومی با تاج نورافشان آسمانی یا هالۀ تقدّس تصویر شده اند. شکل متداول هالۀ تقدس مدوّر است؛ گاه از دوایر هم مرکز، گاه از یک خط راست، یا شعاع هایی منشعب از سر، تشکیل می شود. هالۀ سه گوش یا چلیپایی بر یکی از سه شخصیت تثلیث مسیحی، و هالۀ چهارگوش بر زنده بودن صاحب تصویر دلالت دارد. هالۀ تقدّس معمولاً با طلا و گاه نیز با رنگ های دیگر تصویر می شد. پس از رنسانس، هاله ها را در رنگ های روشن تر می کشیدند و گاه در متن نقاشی محو می کردند. هاله های روی سر مجسمه ها، به خصوص هنگامی که به حالت افقی و صاف قرار می گیرند، احتمالاً برای جلوگیری از آلوده شدن توسط پرندگان تعبیه شده اند.