پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (به انگلیسی: Research Institute of Hawzah and University)یکی از پژوهشگاه های مستقل و زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران است. این پژوهشگاه از سه پژوهشکده علوم اسلامی، علوم رفتاری و علوم اجتماعی تشکیل شده است و زمینه های پژوهشی پژوهشگاه، در قالب ۱۱ گروه پژوهشی سازماندهی شده است که بر بازنگری و اسلامی سازی علوم انسانی متمرکز می باشند.اعضای هیآت علمی این پژوهشگاه تحصیلات توأمان حوزوی و دانشگاهی دارند. محتوای علمی تولید شده توسط پژوهشگاه از طریق کتاب، مجلات علمی، نشست ها و همایشهای علمی در اختیار اساتید و دانشجویان دانشگاه ها قرار می گیرد. در حال حاضر علی محمد حکیمیان ریاست این پژوهشگاه را به عهده دارد.
«کتابخانه پژوهشگاه حوزه و دانشگاه». پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه های ایران.
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در سال ۱۳۶۱ با نام اولیه «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه» و به منظور اجرای طرح مقدماتی «بازسازی علوم انسانی» تأسیس شد. جامعه مدرسین حوزه علمیه قم این طرح را در پی درخواست ستاد انقلاب فرهنگی تهیه کرد و پس از تصویب ستاد، طرح به تأیید رهبر انقلاب رسید.
در سال ۱۳۶۹ و در پی یک دوره فعالیت «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه» رسماً به عنوان یکی از نهادهای همکار با «سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها» (سمت) درآمد.
در سال ۱۳۷۷ پس از ۹ سال همکاری نزدیک با سازمان سمت، در پژوهش و تولید کتابها و آثار علمی، با تصویب شورای گسترش آموزش عالی با نام «پژوهشکده حوزه و دانشگاه» و به عنوان یکی از مراکز آموزش عالی پژوهشی کشور، به جمع مؤسسات زیرمجموعه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری پیوست.

در ۱۳۶۱ش با نام دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به منظور اجرای طرح مقدماتی بازسازی علوم انسانی تأسیس شد. این پژوهشگاه طی بیش از دو دهه فعالیت خود، مراحل چندی را پشت سر گذاشته است.
مرحلۀ اول (۱۳۶۱ـ۱۳۶۲). در این دوره پنج گروه کاری در زمینۀ اقتصاد، جامعه شناسی، حقوق و علوم سیاسی، روانشناسی و علوم تربیتی تأسیس و نشست های متعددی با حضور استادان حوزه و دانشگاه برگزار شد که حاصل آن در قالب ۱۷۹ جزوه منتشر شد.
مرحلۀ دوم (۱۳۶۲ـ۱۳۶۹). این دوره را باید دورۀ رکود نسبی دفتر دانست به گونه ای که فعالیت آن تنها در انتشار چند اثر انگشت شمار خلاصه می شود.
مرحلۀ سوم (۱۳۶۹ـ۱۳۷۸). در ۱۳۶۹ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه رسماً به صورت یکی از نهادهای رسمی همکار با سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی (سمت) درآمد. این امر تأثیر مثبتی در تحول سازمانی و آموزشی ـ پژوهشی دفتر به جا نهاد.
مرحلۀ چهارم (۱۳۷۸ـ۱۳۸۲). از آغاز ۱۳۷۸ دفتر همکاری حوزه و دانشگاه به پژوهشکده حوزه و دانشگاه تغییر نام یافت و دورۀ تازه ای از فعالیت پژوهشی خود را آغاز کرد. در این دوره علاوه بر گروه های یادشده، گروه فلسفه و کلام نیز تأسیس شد.
مرحلۀ پنجم (۱۳۸۲ـ۱۳۸۳). در این مرحله پژوهشکده حوزه و دانشگاه به «مؤسسۀ پژوهشی حوزه و دانشگاه» با دو پژوهشکده به نام های «پژوهشکدۀ علوم انسانی و اجتماعی» و «پژوهشکدۀ حکمت، تاریخ و دین پژوهی» تبدیل شد. همچنین پژوهشگاه در همین راستا موفق به دریافت مجوز دو نشریه تخصصی با عنوان های تربیت اسلامی و جستارهای اقتصادی شد که در قالب دو فصلنامه منتشر می شود.
مرحلۀ ششم (۱۳۸۳ به بعد). تبدیل مؤسسۀ پژوهشی به پژوهشگاه مشتمل بر سه پژوهشکده: ۱. پژوهشکده علوم اجتماعی، علوم تربیتی و روانشناسی ۲. پژوهشکدۀ تاریخ، فلسفه و مطالعات ادیان ۳. پژوهشکدۀ اقتصاد، مدیریت و حقوق.

[ویکی شیعه] پژوهشگاه حوزه و دانشگاه از مراکز علمی با ماهیت آموزشی و پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران. تمرکز بر بازنگری و اسلامی سازی علوم انسانی در قالب ۱۱ گروه پژوهشی از وظایف سازماندهی شده پژوهشگاه است که اعضای هیأت علمی و پژوهشگران آن با تحصیلات همزمان حوزوی و دانشگاهی در سطوح عالی به انجام طرح های تحقیقاتی و تولید آثار علمی پژوهشی مشغول اند.
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در سال ۱۳۶۱ش با نام «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه» و به منظور اجرای طرح مقدماتی «بازسازی علوم انسانی» تأسیس شد. جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، این طرح را در پی درخواست ستاد انقلاب فرهنگی تهیه کرد و پس از تصویب ستاد، طرح به تأیید امام خمینی رسید.
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه از اهداف آموزشی و پژوهشی تشکیل شده است: