پروانه کسب

پروانه کسب، مجوز جهت کسب وکار است. آمارهای مربوط به پروانه کسب کشور ایران در سایت دبیرخانه هیئت عالی نظارت بر سازمان های صنفی موجود است.
شورای اصناف کشور
مجمع امور صنفی
پروانه کسب در عرصه تجارت و کسب وکار از اسناد مهم اقتصادی به شمار می رود؛ سندی که از سوی مراجع ذی صلاح صادر می شود و دارنده آن مجاز به کسب وکار در حرفه ای معین خواهد بود. نظارت بر کسب وکارها نیز از طریق صدور مجوزهای مختلف صورت می گیرد که معمولی ترین این مجوزها نیز، همان مجوز «پروانه کسب» است که آن هم شرایط خاص خود را دارد و بررسی و صدور آن، از طریق اتحادیه های اصناف صورت می پذیرد. آگاهی از این مجوزها و قوانین مربوط به آن، برای راه اندازی کسب وکارها لازم می باشد.

[ویکی فقه] پروانه کسب، اجازه نامه جهت کسب وکار است.
امروزه پروانه کسب در عرصه تجارت و کسب‏وکار از اسناد مهم اقتصادی به شمار می‏رود؛ سندی که از سوی مراجع ذی صلاح دولتی صادر می‏شود و دارنده آن مجاز به کسب‏وکار در حرفه‏ای معین خواهد بود. عنوان یادشده از عناوین جدید است که در پاسخ به استفتائات به پاره‏ای احکام آن اشاره شده است.
حکم پروانه کسب در تجارت
واگذار کردن پروانه کسب و مانند آن به دیگری به صورت رایگان یا در مقابل گرفتن عوض به شرط عدم منع قانونی- بنابر تصرح برخی معاصران- جایز است.
بیع پروانه کسب بنابر قول به اینکه مبیع باید عین باشد نه منفعت، صحیح نیست چنان‏که اجاره دادن آن صحیح نمی‏باشد؛ ازاین‏رو بعضی گفته‏اند:
واگذار کردن پروانه کسب و گرفتن عوض، هبه مشروط به شمار می‏رود.