در پی اعلام نتایج دهمین دورهٔ انتخابات ریاست جمهوری ایران و اعلام پیروزی دوبارهٔ محمود احمدی نژاد، تظاهرات و راهپیمایی های بی سابقه ای در خیابان ها و میدان های تهران و همچنین شهرهای دیگر ایران، توسط معترضان به نحوهٔ شمارش آرا و حامیان میرحسین موسوی، رقیب اصلی احمدی نژاد در انتخابات، در ماه های خرداد و تیر ۱۳۸۸ به راه افتاد که بزرگترین راهپیمایی های اعتراضی در تاریخ ۳۰ سال جمهوری اسلامی ایران بود.
دست کم ۸ نفر در اثر تیراندازی نیروهای مسلح بسیج (لباس شخصی ها) پس از راهپیمایی ۲۵ خرداد کشته شدند.
در اثر یورش نیروهای انصار حزب الله و بسیج به دانشگاه شیراز دو تن کشته شدند.
گزارش پرسنل سه بیمارستان شهر تهران از حداقل ۳۴ کشته در راهپیمایی روز سی ام خرداد در تهران حکایت دارد. ۱۹ جسد در بیمارستان امام خمینی، ۸ جسد در بیمارستان رسول اکرم و۷ جسد در بیمارستان لقمان حکیم در همان شب تحویل سردخانه های این بیمارستان ها شده است. چندین بیمارستان اصلی دیگر هم در مسیر راهپیمایی آن روز قرار دارد که مطمئناً مجروحان و کشته شده های دیگری نیز به این بیمارستان ها منتقل شده اند.
کمیته پیگیری حقوق بازداشت شدگان و آسیب دیدگان حوادث بعد از انتخابات که از جانب میرحسین موسوی و مهدی کروبی تشکیل شده از مراجعه خانواده های ۴۶ نفر از مفقودان رویدادهای اخیر که هیچ آگاهی از آنان در دست نیست به این کمیته خبر داده است.به گفته ارون رودز، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران: این گونه به نظر می رسد که تعداد زیادی از کسانی که تصور می شود در مکان های نامعلومی در بازداشت هستند یا در بازداشت های بی ارتباط با دنیای خارج نگهداشته شده اند، احتمالاً می توانند جزو کشته شدگان باشند… اگر این مورد صحت داشته باشد، تاریخ در مورد این حوادث نه تنها به عنوان حادثه ای که در آن خشونت بسیار زیاد استفاده شده بلکه به عنوان یک کشتار دسته جمعی یاد خواهد کرد.
کمیته بین المللی مبارزه با اعدام فهرستی از نام و مشخصات ۶۶ نفر را که در ناآرامی های اخیر کشته شده اند منتشر کرده است.
خانواده سهراب اعرابی که در ناآرامی های تهران کشته شده است، گفته اند که آلبومی حاوی تصاویر ۵۰ تا ۶۰ نفر از کشته شدگان حوادث اخیر به آن ها نشان داده شده بود.
در جریان سرکوب معترضان توسط نیروهای پلیس و شبه نظامیان بسیج و سپاه پاسداران، به ویژه در روزهای ۲۵ و ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، تعدادی از معترضین و عابرین کشته و مجروح شدند.
هیچ آمار رسمی در مورد تعداد کشته شدگان این حوادث از سوی دولت ایران منتشر نشده است. اما «کمیته پیگیری امور آسیب دیدگان حوادث پس از انتخابات» که توسط میرحسین موسوی و مهدی کروبی تشکیل شده در شهریور ماه ۱۳۸۸، فهرستی شامل نام ۷۲ تن از کسانی که در خشونت های پس از انتخابات کشته شدند را به مجلس شورای اسلامی ارائه کرد. شمار زیادی از این افراد به وسیله گلوله کشته شده و شمار قابل توجهی نیز بر اثر ضرب و شتم و از جمله اصابت باتوم جان خود را از دست داده اند و از این تعداد هفت نفر در حمله نیروهای امنیتی به کوی دانشگاه تهران از شامگاه روز ۲۴ خرداد تا بامداد ۲۵ خرداد جان باختند. مرگ عده ای نیز بر اثر ضرب و جرح، شکنجه شدید و بدرفتاری زندانبانان با آنان در بازداشتگاه هایی از جمله بازداشتگاه کهریزک بوده است.
روزنامه گاردین چهل روز پس از انتخابات از کشته شدن حداقل ۸۰ نفر از معترضان در جریان ناآرامی های ایران خبر داد. هرچند نهادهای حقوق بشری و معترضان کشته شدگان را بیش از این و بالغ بر صدها نفر می دانند. تعداد ۷۸ نفر از جانباختگان شناسایی شده اند.
دست کم ۸ نفر در اثر تیراندازی نیروهای مسلح بسیج (لباس شخصی ها) پس از راهپیمایی ۲۵ خرداد کشته شدند.
در اثر یورش نیروهای انصار حزب الله و بسیج به دانشگاه شیراز دو تن کشته شدند.
گزارش پرسنل سه بیمارستان شهر تهران از حداقل ۳۴ کشته در راهپیمایی روز سی ام خرداد در تهران حکایت دارد. ۱۹ جسد در بیمارستان امام خمینی، ۸ جسد در بیمارستان رسول اکرم و۷ جسد در بیمارستان لقمان حکیم در همان شب تحویل سردخانه های این بیمارستان ها شده است. چندین بیمارستان اصلی دیگر هم در مسیر راهپیمایی آن روز قرار دارد که مطمئناً مجروحان و کشته شده های دیگری نیز به این بیمارستان ها منتقل شده اند.
کمیته پیگیری حقوق بازداشت شدگان و آسیب دیدگان حوادث بعد از انتخابات که از جانب میرحسین موسوی و مهدی کروبی تشکیل شده از مراجعه خانواده های ۴۶ نفر از مفقودان رویدادهای اخیر که هیچ آگاهی از آنان در دست نیست به این کمیته خبر داده است.به گفته ارون رودز، سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران: این گونه به نظر می رسد که تعداد زیادی از کسانی که تصور می شود در مکان های نامعلومی در بازداشت هستند یا در بازداشت های بی ارتباط با دنیای خارج نگهداشته شده اند، احتمالاً می توانند جزو کشته شدگان باشند… اگر این مورد صحت داشته باشد، تاریخ در مورد این حوادث نه تنها به عنوان حادثه ای که در آن خشونت بسیار زیاد استفاده شده بلکه به عنوان یک کشتار دسته جمعی یاد خواهد کرد.
کمیته بین المللی مبارزه با اعدام فهرستی از نام و مشخصات ۶۶ نفر را که در ناآرامی های اخیر کشته شده اند منتشر کرده است.
خانواده سهراب اعرابی که در ناآرامی های تهران کشته شده است، گفته اند که آلبومی حاوی تصاویر ۵۰ تا ۶۰ نفر از کشته شدگان حوادث اخیر به آن ها نشان داده شده بود.
در جریان سرکوب معترضان توسط نیروهای پلیس و شبه نظامیان بسیج و سپاه پاسداران، به ویژه در روزهای ۲۵ و ۳۰ خرداد ۱۳۸۸، تعدادی از معترضین و عابرین کشته و مجروح شدند.
هیچ آمار رسمی در مورد تعداد کشته شدگان این حوادث از سوی دولت ایران منتشر نشده است. اما «کمیته پیگیری امور آسیب دیدگان حوادث پس از انتخابات» که توسط میرحسین موسوی و مهدی کروبی تشکیل شده در شهریور ماه ۱۳۸۸، فهرستی شامل نام ۷۲ تن از کسانی که در خشونت های پس از انتخابات کشته شدند را به مجلس شورای اسلامی ارائه کرد. شمار زیادی از این افراد به وسیله گلوله کشته شده و شمار قابل توجهی نیز بر اثر ضرب و شتم و از جمله اصابت باتوم جان خود را از دست داده اند و از این تعداد هفت نفر در حمله نیروهای امنیتی به کوی دانشگاه تهران از شامگاه روز ۲۴ خرداد تا بامداد ۲۵ خرداد جان باختند. مرگ عده ای نیز بر اثر ضرب و جرح، شکنجه شدید و بدرفتاری زندانبانان با آنان در بازداشتگاه هایی از جمله بازداشتگاه کهریزک بوده است.
روزنامه گاردین چهل روز پس از انتخابات از کشته شدن حداقل ۸۰ نفر از معترضان در جریان ناآرامی های ایران خبر داد. هرچند نهادهای حقوق بشری و معترضان کشته شدگان را بیش از این و بالغ بر صدها نفر می دانند. تعداد ۷۸ نفر از جانباختگان شناسایی شده اند.